مطالعه ای بر مهارت های سازمان های یادگیرنده در هر یک از سطوح یادگیری سازماني

چکیده مقاله

امروزه دیگر سازمانهای بزرگ و پیچیده ای که دهه های قبل به وجود آمده بودند، کارساز نیستند وحکم دایناسورهایي را دارند که توان تطبیق خود با محیط را نداشتند و محکوم به فنا شدند. سازمانهای بزرگ با ساختارهای سنتي توان و انعطاف لازم جهت همسویي با تغییرات محیط پیراموني بویژه با توجه به مسایل جهاني شدن را ندارند و برای بقای خود ناچارند یا تغییر ساختار دهند یا خود را به ابزارهایي مجهز کنند تا توان مقابله با تغییرات جهاني را به دست آورند. یکي از مهمترین این ابزارها، ایجاد سازمان یادگیرنده و نهادینه کردن یادگیری سازماني است. بنابراین، سازمانهایي موفقتر هستند که زودتر، سریعتر و بهتر از رقبا یادبگیرند. درست به همین دلیل است که مفهوم سازمان یادگیرنده و یادگیری سازماني در سالهای اخیر مطرح شده و رشد فزایندهای داشته است. سازمانها به جای رفتارها و حرکتهای سنتي خود که در بهترین شکل آن در برگیرنده آموزش نیز ميبود، تبدیل به سازماني شوند که همواره یاد ميگیرند، یعني کوشش خود را در جهت یادگیری به عنوان یک امتیاز رقابتي به کار ميبرند . در مقاله حاضر، ضمن تعریف سازمان یادگیرنده و مشخص ساختن ویژگیهای اصلي آن، سعي ميشود که عواملي )مانند استراتژی، مدیریت، فرهنگ و...( را که در ایجاد، شکلگیری و رشد چنین سازماني موثر است، معرفي کرده و سپس یادگیری سازماني یا به عبارت دیگر، ابعاد و انواع یادگیریهایي که در سازمان امکان پذیر است تشریح گردد.

دریافت لینک دانلود مقاله