بررسی همزیستی توأم با صلح در حقوق بین الملل از دیدگاه دین اسلام

چکیده مقاله

انسان موجودي اجتماعي است که با تشکيل جوامع کوچک و بزرگ به رفع نيازهاي خود مي پردازد. امروزه به خلاف گذشته با افزايش سرسام آور جمعيت کره زمين ودرنتيجه افزايش احتياجات و نيازهاي انسانها، بسيار بيشتر از گذشته زمينه ي تنازع و تضاد افزايش يافته است. با اين حال تجربه ي چندين قرن تعارض و جنگ به خوبي به انسانها فهمانده که تا در فضايي به دور از درگيري درکنار يکديگر زندگي نکنند نمي توانند آنگونه که شايسته است نيازهاي مادي ومعنوي خود را در بر آورده سازند. در حقيقت مي توان گفت تلاشهاي جدي بشريت پس از آغاز قرن بيستم و بخصوص با پايان يافتن دو جنگ جهاني در جهت کاهش روابط خصمانه و بهبود و وارد ادبيات سياسي » همزيستي مسالمت آميز « ارتقاء روابط دوستانه آغاز شد. از اوايل همين قرن بود که اصطلاحي تحت عنوان گرديد. و کم کم رنگ و بوي حقوقي يافت اگر چه چنين اصطلاحي در منشور ملل متحد يافت نمي شود ولي محتواي آن در خصوص صلح و همکاري بين المللي در منشور و بسياري از اسناد حقوق بين المللي آمده است. در هر حال در اين تحقيق برآنيم تا به طور مختصر ابتدا به بررسي اين اصل در حقوق بين الملل بپردازيم و سپس ديدگاه اسلام را دراين خصوص بررسي کنيم. البته باتوجه به محدوديت هاي موجود ناگزيريم تا فقط به بيان اصلي ترين و مهم ترين مسائل بپردازيم و جهت جلوگيري از احاطه ي کلام از بسياري مطالب صرفنظر کنيم.

دریافت لینک دانلود مقاله