بررسی ویژگی های معماری بیوفیلیک در بناهای بومی ایرانی (نمونه موردی: اقلیم گرم و خشک)

چکیده مقاله

 امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دورساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبال داشته است. این در حالی است که پیوند انسان و طبیعت همواره غیرقابل انکار بوده و سبب ادامه حیات او بوده است. ارتباط تنگاتنگ انسان با طبیعت سبب شده است تا معماران نیز هم از طبیعت برای طراحی بناها الهام گرفته و هم در تلاش برای مستحکم تر کردن ارتباط انسان با طبیعت برآیند. معماری بیوفیلیک، یکی از رویکردهای جدید در معماری امروز است که در پی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است تا از این طریق انسان به آرامش روحی و روانی دست یابد. از سوی دیگر حیات خانه ایرانی گزیده نمادین طبیعت است. آب ، گل ، پرنده اجزای اصلی منظره سازی ان است ساماندهی حیات با عناصر منظر شرط اصلی در معنا بخشی و ایجاد حس زیبایی در آن است . هدف این پژوهش، بررسی ویژگی های معماری بیوفیلیک در بناهای بومی ایرانی در اقلیم گرم و خشک است. بدین منظور ابتدا به مفهوم معماری بیوفیلیک و رویکردها و عناصر این معماری پرداخته می شود و اقلیم گرم و خشک و بناهای ساخته شده براساس این اقلیم معرفی می گردند. در ادامه اصول طراحی معماری بیوفیلیک در بناهای بومی ایرانی با توجه به ارتباط این بناها با طبیعت بیان می گردد. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد و جمع آوری داده ها به صورت کتابخانه ای انجام شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است – که عواملی که در بناهای بومی ایرانی در اقلیم گرم و خشک بدلیل استفاده از عناصر مختلف طبیعت در بناها، تعامل انسان و طبیعت را شاهد هستیم که این مورد خود، علاوه بر آرامش جسمانی، آسایش روحی و روانی انسان را نیز به دنبال داشته است که از مباحث اصلی معماری بیوفیلیک می باشد.

دریافت لینک دانلود مقاله