تجویز اصول توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی در بستر ساختار فضایی شهری کم کربن

چکیده مقاله

از اواخر قرن نوزدهم، با پررنگ شدن حضور وسایل نقلیه در جابهجاییهای درون و برون شهری، تغییراتی اساسی در نوع و تقاضای سفرها پدید آمد که موجب به حاشیه رفتن حملونقل عمومی گردید. این موضوع سبب برهمخوردن تعادل میان آلایندههای زیستی و پالایندههای طبیعی و بهویژه ورود بیشازاندازه کربن به زندگی بشر شد. بخش عمدهی مصرف و هدررفت انرژی و تولید آلودگی از شهرها منشأ گرفته، لذا اصلاح ساختارفضایی شهرها بهعنوان بنیادیترین نظم فکری شهر، اصلاح ریشه مشکل بهحساب میآید. برمبنای یافتههای مقاله، ساختارفضایی شهری در دو حوزه اصلی بر تولید کربن تأثیر میگذارد: وجه مکانی جمعیت و حملونقل. بنابراین اصلاح سیستم حملونقلی بهعنوان جزئی از ساختارفضایی شهر، بوده، که » توسعه مبتنی بر حمل و نقل عمومی « ، گامی مهم محسوب میشود. یکی از مؤثرترین رویکردها در این زمینه زادهی تفکر نوشهرسازی است. این مهم، قصد دارد حملونقل عمومی را بار دیگر به زندگی بشر باز گرداند. در این مقاله سعی شده، با در نظر داشتن اهداف مشترک رویکرد مذکور و ساختارفضایی کمکربن، رابطهای منطقی میان این دو تبیین گردد. به طوریکه ضمن بهرهگیری از روش توصیفی تجویزی و مطالعات کتابخانهای و میدانی، رابطه میان ساختارفضایی - شهر و تولید کربن تبیین شده، سپس با بررسی چیستیِ توسعه مبتنی بر حملونقل عمومی، نقش آن در ساختار فوق اثبات شود، سپس اصولی جهت اجرای رویکرد مذکور در بستر ساختارفضایی کمکربن ارائه گردد

دریافت لینک دانلود مقاله