طراحی دموکراتیک، مرز بین معماری و فضای شهری

چکیده مقاله

آدمی که همان متحرک مختار است و در انتخاب جهت و چگونگی حرکت آزاد، برای گزینش و حرکت در هر لحظه، نیازمند حضور اندیشه است. از آنجا که تبادل اندیشه میتواند بر جهتگیری ذهن و به دنبال آن بر حرکت او تأثیر بگذارد، رابطه دموکراتیک اهمیت مییابد. زبان و گفتگو و بالطبع، فضای مناسب این امر، به مثابه عناصر کلیدی دموکراسی در نظر گرفته میشود، چراکه انسانها موجوداتی زبانی هستند و این زبان خودش را در گفتگو متجلی میکند. زبان به انسانها قدرت کشف یکدیگر را میدهد و از آن جا که زبان در فضای عمومی خود را بهخوبی نشان میدهد، پس در فضای عمومی آدمیان میتوانند به شکل برابر و آزاد با یکدیگر وارد گفتگو و تعامل شوند؛ بنابراین دموکراسی که یکی از بارزترین رویکردهای اجتماعی معاصر شناخته میشود، به مانند یک الگوی رفتار ساز، شهر و اجزای آن را دامنه تأثیر خود قرار میدهد و فضاهای جمعی بهعنوان حلقه واسطه میان محیط اجتماعی و محیط کالبدی، تجلی عینی دموکراسی در تنظیم رابطه فرد و اجتماعاند. درک این موضوع که چه فرآیندهای معمارانهای به تولید فضای دموکراتیک منجر میشود، رهیافت ما در تعیین جایگاه دموکراسی بهعنوان رویکردی کیفی و مردمی بود. از همین رو با بررسی چهار عامل فضا، زمان، حرکت و هندسه به عنوان عوامل اصلی شکلدهنده معماری، دامنه تأثیرات هر یک در ایجاد فضای دموکراتیک بررسی شد که آشکارکننده نقش متمایز دموکراسی در تولید و تکوین فضای جمعی ایده آل است.

دریافت لینک دانلود مقاله