- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : کنفرانس بین المللی رویکردهای پژوهشی در مدیریت،اقتصاد،حسابداری و علوم انسانی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 12
- حجم فایل : 561.031 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : علوم انسانی
چکیده مقاله
حفظ محیط زیست شهری از مهم ترین موضوعاتی است که در بیشتر کشورهای جهان مطرح بوده و به تدریج به عنوان عمده ترین مسأله شهرنشینی مورد توجه قرار گرفته است. شهرها به عنوان مراکز جذب جمعیت با مسائل و مشکلات متعدد و مختلف زیست محیطی روبرو هستند که این امر خود منجر به افزایش شدت فشارهای وارده بر محیط زیست و در نتیجه بروز انواع آلودگی های زیست محیطی، تخریب منابع و کاهش فضاهای طبیعی و در پی آن افزایش نیاز شهروندان به محیط زیستی سالم تر شده است. در چشم انداز بیست ساله توسعه و اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بر اهمیت حفظ و نگهداری از محیط زیست تأکید شده و طرح مباحث محیط زیست شهری، در قالب مدیریت واحد شهری به جنبه مدیریت محیط زیست شهری توجه شده است. مدیریت پسماند و بازیافت، بهسازی فضای سبز و ساماندهی مشاغل و صنایع آلاینده، مهم ترین دغدغه های مدیریت شهری در عرصه زیست محیطی محسوب می شوند که توجه خاص متولیان و برنامه ریزان را می طلبد. با جدی تر شدن مسئله حفظ محیط زیست در جهان امروز و لزوم توجه بیشتر به ابعاد این مسئله از دیدگاه مدیریت شهری، به نظر می رسد که شهرداری ها به عنوان نهادهای اساسی تأثیرگذار در محقق ساختن اهداف حفاظت از محیط زیست شهری، نقش عمده ای را عهده دار خواهند بود. از این رو شهرداری ها به عنوان حکومت های محلی از نظر برنامه ریزی و مدیریت با شرایط جدیدی روبرو هستند که در این مقاله به آن ها اشاره شده است.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
سید یوسف اکبری نسب؛مریم بیات؛ ۱۳۹۵، مدیریت شهری و کارکردهای آن در حوزه محیط زیست شهری، کنفرانس بین المللی رویکردهای پژوهشی در مدیریت،اقتصاد،حسابداری و علوم انسانی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/11708-Urban-Management-and-its-Functions-in-the-Urban-Environment
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(سید یوسف اکبری نسب؛مریم بیات؛ ۱۳۹۵)