بررسی عوامل شکل دهنده به کیفیت فضا در معماری ایرانی اسلامی

چکیده مقاله

در معماری ایران ، ارزش معماری بناها بیش از آنکه ناشی از ترکیب و فرم احجام توپر باشد وابسته به کیفیت فضاهای پوشیده و یا سربازی است که گویی در توده منسجمی از خاک و آجر تراشیده شده است . ادراک معماری هم ، از مشاهده ماده حاضر و قابل لمس حاصل نمی شود بلکه از حجم تهی و فضاهای خالی و غیر قابل لمسی شناخته می شود که پوسته ای آن را تعریف می کند. با این وجود است که، در معماری اسلامی ، فضا نه با شئ بلکه با عدم حضور جسمانیت یا مادیت تعریف می شود.آنچه فضای را از دیگری متمایز و دارای کیفیتی برتر می نماید، تماً به جهت تغییر ناگهانی است که در بیینده به وجود می آورد ، این تغییر می تواند شامل فضاهای روشن، تاریک، نیمه روشن، تغییر ارتفاع ، و هندسه ی فضا باشد. در حالی که ،فضا در معماری ایرانی ، مثبت است و این فضاها هستند که ساختمان ها را گرد هم می آورند و تعریف می کنند ضمن آنکه یک روح جمعی در این فضا بوجود می آید. در معماری ایران ، این حقیقت که انسان از میان فضای بی مانع (خلاء) عبور می کند نه از میان توده جامد (ملأ) تایید می شود. در این پژوهش با نگاهی به فضای تهی در معماری ایران  و وجه ماورایی آن اشاره گردیده است ، با تأکید بر این نکته که هر پدیده ریشه در ماوراء دارد . ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺘﻮاي ﻣﻮﺿﻮع ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﻧﻈﺮي ﻣﺘﻜﻲ اﺳﺖ، ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت کیفی و ﺑﻪ روش  توصیفی – تحلیلی است.

دریافت لینک دانلود مقاله