آسیب پذیری و تحلیل ریسک تاسیسات آب منطقه یک کلان شهرتهران

چکیده مقاله

شهرها به عنوان کانون های اصلی تمرکز جمعیت و داشتن شرایط پیچیده اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیست محیطی به شدت به برنامه ریزی و توجه بیشتر به زیرساختهای حیاتی و به خصوص مدیریت آب شهری می باشند. به طور کلی سیستم‌های آب شهری ازجمله مهم‌ترین زیرساخت‌های آبی بوده و از پیچیدگی‌ها و عدم قطعیت‌های زیادی برخوردار هستند که طی سال‌های اخیر سیل و تبعات آن صدمات شدیدی را به آنها وارد کرده است.در این تحقیق از مدل  AHP-FUZZY  و TOPSISIS برای آسیب پذیری ناشی از سیلاب و از مدل ، RAMCAP ، برای تحلیل  ریسک سیلاب  استفاده شده است. مدل­سازی رواناب منطقه یک آبفای تهران  که با استفاده از حداکثر بارش روزانه ایستگاه­های هواشناسی تهران می­باشد جهت برآورد ارتفاع رواناب گستره موردمطالعه از روش Arc CN-Runoff استفاده می­شود . مرحله بعد تلفیق شاخص­های آب با بارش حداکثر 24 ساعته در سه سناریوی 5، 10 و 20 ساله است تا نقشه­های نهایی آسیب­پذیری شبکه آب منطقه 1 آبفا[1] بدست آید؛ فرآیند ارزیابی ریسک  هم با استفاده از شاخص‌های عملکردی و اقتصادی استفاده‌شده است که درنهایت نقشه حاصل از ریسک منطقه یک آبفا در پنج رده مورد تحلیل قرار گرفت . به طور کلی به علت  تجمع بالای تأسیسات با ارزش اقتصادی بالا (لوله آب و شیر های اتصال)، تجمع بالای مراکز خطر (ایستگاه گاز و خطوط انتقال نیرو)، بافت فرسوده، شیب، تراکم جمعیت بالا، شرایط تاسیسات (از لحاظ قطر و عمق کارگذاری) و مخصوصاً با توجه به اولویت شاخص هیدرولوژی از جمله مسیل های شمال تهران (درکه، دربند، ولنجک، مقصودبیک، جمشیدیه، دارآباد و لارک) که مانعی جهت تدفین  لوله ها  در عمق زیاد هستند ،23/39 درصد از منطقه  یک تهران را ریسک زیاد و خیلی زیاد دربرگرفته است که با این وجود تاسیسات آب منطقه یک کلان شهر تهران ریسک قابل توجهی دارد.

[1] -آب و فاضلاب

دریافت لینک دانلود مقاله