نمادشناسی کهن الگوی آنیما در نگاره هایی از شاهنامه ی شاه تهماسب

چکیده مقاله

نماد نام یا نمایه ای است که افزون بر معنای قراردادی اش دارای معانی متناقضی باشد. برخیی از نمادهیا
از تجربیات شخصی فرد ناشی می شوند اما برخی دیگر در بین تمام انسان ها در تمام دوران مشترک انید .
از نظر یونگ این مفاهیم مشترک بین انسان ها زاده ی ناخودآگاه جمعیی بشر اسیت و کهین الگیو نام ییده
می شود. آنیما یا مادینه روان از جمله ی این کهن الگوهاست. در بسیاری میوارد یی انگیاره ییا نماییه از
ناخودآگاه به خودآگاه راه می یابد و هنرمند یا فیلسوف آنچه به خودآگاهش راه یافته را در قالب ی اثیر
هنری یا فلسفی ارایه می کند. در هنگام تحلیل چنین اثری است که آگاهی از کهن الگوهیا و ناخودآگیاه
جمعی مورد نظر یونگ به کار می آید. نگارنده با تکیه بر چنین دییدگاهی کهین الگیوی نمیادین شید ه ی
آنیما را در دو نگاره ازشاهنامه ی شاه تهماسب بررسی کیرده اسیت . هیر چنید نمادهیای موجیود در اثیر
نگارگران این شاهنامه تا حدودی متأثر از نوشتار شاعر است اما نگارگر بیه عنیوان هنرمنیدی مسیتقل،
ردی از نمادهای مورد نظر خود را در اثر به جا گذاشته است. هردو هنرمنید نقشیی مبتیت بیرای عنصیر
زنانه ی روان قائل بوده اند و کمال قهرمان اسطوره را منوط به اتحاد با این بخش روان دانسته اند.

دریافت لینک دانلود مقاله