- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : دومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم رفتاری و اجتماعی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 8
- حجم فایل : 444.911 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : روانشناسی
چکیده مقاله
مقاله حاضر در صدد بررسی تفکر مدیریت اموزشی از دیدگاه نظریه اشوب میباشد. نظریه ها و الگوهای سازمان و مدیریت همچون بقیه رشته های دانش تحت تاثیر پارادایمهای علمی قرار دارند. دو پارادایم مهم یعنی پارادایم نیوتنی و پارادایم آشوب به طور جدی نظریه و الگوهای سازمانی را تحت تاثیر خود قرار داده اند در نظریه های ماشینی نظم، ثبات و پایداری و انعطاف ناپذیری جزء ویژگیهای ذاتی سازمانها به حساب می آید. بنابر این پس از تعریف ساختار، برنامه ها و تعیین رویه ها و روشها در سازمان، تغییر معنایی نخواهد داشت. در نظریه های ارگانیک، سازمان همچون ارگانیزم زنده، مریض و بیمار می شود؛ بنابراین برای بهبود آن باید دست به تغییر زد. .نظریه سیستم های پیچیده و آشوب، اساس پارادایمی است که حوزة مدیریت را نیز همچون دیگر حوزه های علمی تحت تأثیراصول خود قرار داده است. نظریه پیچیدگی برای مدیران این پیام راداردکه دوران مدیریت ازطریق اهداف سلسله مراتبی یاازطریق منطق از پیش تعیین شده و کنترل های دقیق، به سر آمده است. در شرایط آشوب و بی نظمی، سیستم ها دائما بین جاذبه های مختلف در نوسان هستند(تعادل پویا) و گاه تغییرکوچکی باعث بروز تغییرات وسیع و ریشه ای در سیستم می شود برای مدیریت تغییر در سیستمهای پیچیده و آشوبناک، روشهای سنتی دیگر پاسخگو نیست و مدیران باید منطق تغییر در این سیستم ها را بیاموزند. لذا در این پژوهش به تفسیرکوتاهی از نظریه آشوب پرداخته می شود و در نهایت به نقش نظریه آشوب در مسائل مدیریت اموزشی پرداخته خواهد شد.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
مریم سلامت اهوازی؛محمد حسین پور؛ ۱۳۹۴، مدیریت اموزشی از دیدگاه نظریه اشوب، دومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم رفتاری و اجتماعی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/2211-Education-Management-from-the-perspective-of-chaos-theory
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(مریم سلامت اهوازی؛محمد حسین پور؛ ۱۳۹۴)