تغيير اقليم و اكوفيزيولوژي گياهان زراعي

چکیده مقاله

افزایش غلظت دی اکسید کربن، یكی از تغییرات تثبیت شده اقلیم در مقیاس جهانی در نیم قرن گذشته است. غلظت دی اکسید کربن از شروع انقالب صنعتی در حال افزایش است و انتظار می رود که تا اواسط قرن فعلی به دو برابر میزان آن در پیش از انقالب صنعتی افزایش یابد. اثرات اولیه افزایش دی اکسید کربن بر گیاهان شامل کاهش هدایت روزنه ای و تعرق، افزایش راندمان مصرف آب، سرعت فتوسنتز و راندمان مصرف نور باالتر است. بر اساس پیش بینی های انجام شده افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث ازدیاد درجه حرارت خواهد شد. هر دو متغیر دما و دی اکسید کربن از عوامل کلیدی موثر بر رشد و نمو گیاهان هستند. دمای باال به تنهایی و یا همراه با افزایش دی اکسید کربن قادر است صفات فیزیولوژیك و مورفولوژیك متعددی را تحت تأثیر قرار دهد که آنها نیز به نوبه خود قادرند رشد و عملكرد نهایی گیاه را متأثر سازند. آنچه تولید محصوالت زراعی را تحت شرایط تغییر آینده اقلیم به خطر خواهد انداخت، مقادیر حدی متغیرهای اقلیمی خصوصاً دمای باال است. در عین حال این احتمال وجود دارد که اثرات منفی مقادیر حدی پارامترها با واکنش مثبت گیاهان به افزایش دی اکسید کربن جبران شود. در عین حال عوامل دیگری نیز چون معرفی ارقام جدید یك گیاه نیز می تواند در این امر مؤثر واقع شود. بسته به حساسیت رقم به دما، واکنش عملكرد گیاهان به دی اکسید کربن می تواند کاهش یا افزایش یابد. به طور کلی در دمای کم افزایش دی اکسید کربن می تواند اثر تحریك کنندگی کمتری بر تولید محصول داشته باشد. از طرفی با توجه به کاهش تعرق در شرایط افزایش دی اکسید کربن، دمای باال میتواند خصوصاً در مراحل حساس رشد گیاه به گرما گیاهان را دچار تنش حرارتی کرده و نهایتاً منجر به تولید کمتر محصول گردد. در مجموع می توان اذعان کرد که اقلیم جهان در حال تغییر است و کشاورزی نیازمند به سازگاری به این تغییرات خواهد بود تا بقاء و پایداری آن تضمین شود.

دریافت لینک دانلود مقاله