احساس تعلق محلیگرایی و نقش آن در توسعه پایدار شهری

چکیده مقاله

توسعه پايدار يكی از جامعترين مفاهيم در دهههاي اخير میباشد اين واژه در مفهوم گسترده آن به معنی اداره و بهرهبرداري صحيح و کارا از منابع مالی، نيروي انسانی و ... براي دستيابی به الگوي مصرف مطلوب است که با به کارگيري امكانات فنی، ساختار و تشكيلات مناسب براي رفع نياز نسل امروز و آينده به طور رضايت بخش امكانپذير میشود . در بين دارايیهاي يک اجتماع احساس تعلق مكانی از اهميت خاصی برخوردار است و میتواند محرک توسعه محله يا شهر باشد زيرا اين دارايی باعث میشود افراد ساير سرمايههاي فكري و مالی خود را جهت ترقی محيط زندگیشان وارد عرصه کنند. هدف اين مطالعه بررسی سطح تعلق محلهگرايی بر توسعه پايدار شهري میباشد. مطالعاتی که در زمينه توسعه پايدار شهري در شهر تهران صورت گرفته بيشتر بر مباحثی همانند نقش سرمايهي اجتماعی در توسعهي پايدار محلی، بررسی نقش احساس تعلّق محلّهاي در افزايش مشارکت اجتماعی، نقش رويكرد داراي مبنا در توسعه پايدار محلی پرداختهاند. به طورکلی بيشتر مطالعات صورت گرفته به نوعی سياستگذاري، برنامهريزي و مديريت شهري را از خُردترين واحد يعنی محله در شهر هدف قرار دادهاند. در اينجا نيز توجه به موضوع احساس تعلق محلیگرايی و پايداري شهري مورد توجه است به عبارت ديگر، مسأله اصلی در اينجا اين است که احساس تعلق محلیگرايی تا چه ميزان عاملی تعيين کننده در توسعه پايدار شهري محسوب میشود . يافتههاي اين پژوهش حاکی از اين است که در مجموع سطح تعلق محلهاي در توسعه پايدار شهري بالاتر از حد متوسط است.

دریافت لینک دانلود مقاله