بررسی تطبیقی تصاویر نگاگری شاهنامه بایسنغری با ادبیات حماسی (مبتنی بر توصیف پهلوانی) شاهنامه فردوسی

چکیده مقاله

حماسه یکی از از انواع ادبی و در لغت به معنای دلاوری و شجاعت است و در اصطلاح شعری است داستانی با زمینه قهرمانی ، قومی و ملی که حوادثی خارق العادع در آن جریان دارد . در این نوع شعر شاعر هیچ گاه عواطف شخصی خود را در اصل داستان وارد نمی کند و آنرا طبق میل خود تغییر نمی دهد . به همین سبب در سرگذشت با شرح قهرمانی های پهلوانانه و شخصیت های داستان خود هرگز دخالت نمیکند و به میل خود در مورد آنها داوری نمیکند . حماسه شرح دوران قبل تاریخ است . و در واقع گزارشی از اوضاع و احوال نخست و تاریخ صدور جهان و روزگار مردمان نخستین را ترسیم می کند . ادبیات حماسی و نگارگری ایران از هنرهای قدیم و پویای ایران بوده است که از دیرباز به یاری هم شتافته اند . ادبیات حماسی ایران با ظهور نابغه ای به نام فردوسی به نهایت خود رسید و نمونه کامل حکاسه را به تصویر کشید . شاهنامه فردوسی سرشار از صحنه های اسطوره ای ، تخیلی ، رزمی ، و در عین حال غنایی و تغزلی است و همچنین بازگو کننده دیدگاه هنرمندان ایرانی به دنیا و نگاه فرازمینی او به هستی است که تمام این مفاهیم در اسطوره ها و پهلوانان حماسه آفرین شاهامه دیده می شود .نگارگر ایرانی نیز با دیدگاه هماهنگ با تفکراتی که ذکر شد حرکت کرد و در مکاتبی چون شیراز ، تبریز و هرات متبلور شد نگارگر ایرانی جهان را از دیدگاه واقع گرایانه صرف نمی بیند چرا که با آن دید دیگر تصویر کردن اسطوره ها و پهلوانان و اساطیر غیر ممکن می شود و در حد یک انسان عادی تنزل پیدا می کنند . فضا و زمان و مکان نگارگری ایرانی از دید معمول نیست و همه اینها همراه و هماهنگ با ادبیات حماسی است و این مفاهیم در هر دو هنر دیده می شوند .

دریافت لینک دانلود مقاله