باستانگرایی در عصر پهلوی و هدف ترویج آن

چکیده مقاله

یکی از جریان های جدید فرهنگی برای ایجاد تغییر در ایران ، باستانگرایی است . باستانگرایی در پی آن است با احیا و تجدید حیات سنت ها و عقاید کهن و باستانی ایران نظم جدیدی را در عرصه تفکر فرهنگی قبل از تفکرات سیاسی و اجتماعی باز تولید نماید  و زیرساخت های فرهنگی اجتماعی نوینی را بر پایه این سنت ها ی کهن بنا نهد. جریان باستانگرایی با ادبیات دوره ی فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه پاگرفت ،درپایان دوره ی قاجار به یک جریان قالب و تاثیرگذار تبدیل شد وترویج آن یکی از کارهایی که قبل از روی کار آمدن رضاشاه آغاز و در طول حاکمیت رژیم پهلوی اول گسترش یافت. بیشتر مفاهیمی چون عهد پیش از اسلام، شخصیت پردازی ، عرب ستیزی ، مذهب ستیزی و... در این زمینه مطرح می شد. این مقاله بر آن است تا باستانگرایی را تعریف و جنبه های گوناگون باستانگرایی در عهد پهلوی را تحلیل و توصیف نماید، و اقدامات رضاشاه را در جریان باستاگرایی بیان کند . به این منظور پس از مقدماتی درباره باستانگرایی ،به تعریف  آن می پردازد و تاثیر و رویکرد باستانگرایی را در عصر پهلوی بیان می کند. وبر این فرض استوار است که هدف باستانگرایی عصر پهلوی چیزی جز رواج شاه دوستی و کنار زدن روحانیت و مشروعیت دادن به حکومت استبدادی پهلوی نبوده است.

دریافت لینک دانلود مقاله