مقایسه ی دو روش دوزیمتری داخلی، روش تحلیلی MIRD و کد شبیه سازی مونت کارلو در بررسی دز جذبی دریافتی تیروئید از ارگان های مختلف بدن انسان

چکیده مقاله

چکیده

زمینه: هدف اصلی در رادیوتراپی رساندن بیشترین دز به سلول های سرطانی و کمترین دز به بافت طبیعی است. از آنجا که ارتباط تنگاتنگی بین احتمال کنترل موضعی سرطانی و آسیب بافت طبیعی با دز جذبی وجود دارد.تخمین صحیح میزان دز جذبی رادیوداروها در کاربردهای تشخیصی و درمانی در پزشکی هسته‌ای، به منظور ارزیابی سود و زیان رسیده به بیمار ضروری است. روش MIRD radiation، روش معمول جهت تخمین دز جذبی اندام ها از گسیل کننده های پرتوی داخلی است. مواد و روش ها: هدف از این مطالعه اندازه‌گیری دوز جذب‌شده در ارگان تیروئید از اندام‌های مختلف بدن  به وسیله شبیه‌ سازی مونت کارلو MCNP و روش محاسبات عددیMIRD  است. با استفاده از کد شبیه سازی MCNPX  ارگان های بدن انسان و چشمه های حجمی از تکنسیوم-m99 شبیه سازی گردید و همچنین با روش تحلیلی و روابط ریاضی دز جذبی تیروئید محاسبه گردید. نتایج: با در نظر گرفتن اکتیویته یMBq  185 از رادیوداروی تکنسیوم-m99 ، در روشMIRD  مقدار دز جذبی تیروئید (هدف) که از چشمه های قلب، ریه، کبد، کلیه، معده، روده، تیروئید، طحال و آدرنال دریافت کرده است، به ترتیب 06E-64/5، 06E-95/8، 06E-13/1، 07E-10/7، 06E-51/3، 08E-78/3، 06E-11/9، 07E-47/4، 07E-66/7 و در روش مونت کارلو MCNPX به ترتیب 06E-14/2، 06E-7، 07E-90/5، 07E-18/4، 06E-55/1، 08E-34/1، 03E-95/6، 07E-70/2 و 08E-26/5 محاسبه شد.  بحث و نتیجه گیری: اختلاف نتایج بدست آمده از دو روش محاسباتیMIRD  و کد شبیه سازی     MCNPX بدلیل در نظر نگرفتن بافت ماهیچه و خون می باشد، و دلیل دیگر آنکه بافت ها به طور یکنواخت در نظر گرفته شده اند، است.

دریافت لینک دانلود مقاله