- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : کنفرانس بین المللی مدیریت و اقتصاد در قرن 21
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 14
- حجم فایل : 656.777 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مدیریت
چکیده مقاله
پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه میزان باور به دنیای عادلانه، خودشیفتگی و انگیزش
پیشرفت در دانش آموزان دوره تحصیلی متوسطه دوم مدارس غیر انتفاعی، خاص و عادی تهران در سال
94 به مرحلۀ اجرا درآمد. برای رسیدن به اهداف مورد نظر، از روش تحقیق توصیفی از نوع - تحصیلی 95
علی- مقایسه ای استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره تحصیلی
متوسطه دوم منطقه سه آموزش و پرورش شهر تهران بود که بر اساس آمار کارگزینی اداره آموزش و
پرورش این منطقه، تعداد 474 نفر را در بر می گرفت که از این تعداد، 767 نفر به شیوه نمونه گیری
تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه پرسشنامه باور به دنیای عادلانه، پرسشنامه خودشیفتگی
و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تنظیم شدند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر اساتید، صاحبنظران،
0 بدست آمد. همچنین / کارشناسان آموزش تأیید گردید و پایایی آن از طریق محاسبه آلفای کرونباخ 97
از آزمون تحلیل واریانس، آزمون t مستقل، آزمون معناداری ضرایب همبستگی و رگرسیون چندگانه به
شیوه همزمان برای بررسی سؤالات پژوهش استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین نمره باور به دنیای
عادلانه، شخصیت خودشیفته و انگیزش پیشرفت دانش آموزان مدارس دولتی، غیر انتفاعی و خاص تفاوت
معنادار وجود ندارد. همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که شخصیت خود شیفته در تبیین و
پیش بینی نمره انگیزش پیشرفت دانش آموزان نمونه به صورت معکوس، و باور به دنیای عادلانه به صورت
مستقیم و معنادار نقش دارند.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
الهام علی پناهی؛کاظم برزگر بفرویی؛مهدی رحیمی؛ ۱۳۹۴، بررسی و مقایسه میزان باور به دنیای عادلانه، کنفرانس بین المللی مدیریت و اقتصاد در قرن 21، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/2687-Comparative-evaluation-of-the-belief-in-a-just-world
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(الهام علی پناهی؛کاظم برزگر بفرویی؛مهدی رحیمی؛ ۱۳۹۴)