- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : کنفرانس بین المللی رویکردهای نوین در علوم انسانی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 13
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : علوم سیاسی
چکیده مقاله
مقاله حاضر بر آنست با استفاده از مفروضههای اساسی رئالیسم نئوکلاسیک با روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از – اطلاعات کتابخانهای اسنادی به این پرسش پاسخ گوید که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق تا چه حد – توانسته تامین کننده منافع ملی این کشور باشد؟ در همین راستا به بررسی عوامل تاثیرگذار بر رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از دیدگاه رئالیسم نئوکلاسیک پرداخته ایم؛ مواردی از جمله سیستم جهانی و منطقه ای موجود، شخصیت و فهم حاکمان و منافع ملی جمهوری اسلامی ایرانمد نظر قرار گرفته است. فرضیه اساسی این مقاله برآنست که اتوضیحاتستراتژی اساسی حاکم بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دکترین تعامل سازنده می باشد. تصمیم گیرندگان سیاست خارجی ایران برآنند تا روابط خود با همسایگان منطقه ای را ارتقا بخشیده و چهره ای سازنده بر تعاملات منطقه ای از خود نشان دهد. طبق یافتههای این پژوهش رفتار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در عراق قرابت زیادی با انگارههای رئالیسم نئوکلاسیک داشته و دولت ایران تا حدود زیادی با رویکردی رئالیستی و عقل گرایانه و بازی هوشمندانه در تحولات عراق توانسته علاوه بر اینکه قدرت های جهانی را به نقش خود در ثبات و امنیت منطقه واقف کند، کشورهای همسایه خود را نیز تا حدودی راضی نگه داشته، امکان مبادلات اقتصادی را نیز افزایش دهد. بدین ترتیب سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران توانسته حافظ و گستراننده منافع تعریف شده این دولت باشد، که از جمله مهم ترین آن ها حفظ بقا در مرحله اول و افزایش نفوذ و گستره قدرت جمهوری اسلامی ایران و تحقق دکترین تعامل سازنده در منطقه در مرحله بعد می باشد.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
1.علی حیدری؛2.نوش آفرین عزیزی؛ ۱۳۹۴، بررسی سیاست خارجی ایران در عراق )پس از سقوط صدام( با رویکرد نئورئالیستی، کنفرانس بین المللی رویکردهای نوین در علوم انسانی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/4688-Irans-foreign-policy-in-Iraq-(post-Saddam)Neorealist-approach
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(1.علی حیدری؛2.نوش آفرین عزیزی؛ ۱۳۹۴)
