تاثیر منطقه گرایی بر معماری اقلیمی

چکیده مقاله

 معماری اقلیمی مانند هر معماری سنتی دیگر، با جهان شناسی مانوس و مرتبط است. رابطه میان معماری و ویژگی های محیطی نه تنها برای معماران بومی اهمیت دارد بلکه برای معماران غیربومی که در بستر فرهنگی متفاوتی رشد یافته اند نیز اهمیت به سزایی دارد. کنکاش در فرایند چنین تعاملی هم برای معمار غیربومی و هم برای مخاطبان، کارفرمایان و تحلیل گرایان مملو از دریافت های منحصربه فرد و گهگاه تردید آمیز است. یکی از این تردید ها آن است که در دنیای امروز که مرزهای قراردادی کشور ها در پیشگاه معماران اعتبار خود را از دست داده و آنها همواره در جستجوی فرصت هایی تازه در محیط هایی تازه اند، آیا طرح این توصیه که اثر معماری می باید با بستر فرهنگی در تعامل باشد معتبراست یا خیر؟ انگاره های نوین جهانی شدن که نگرش های منطقه ای را محترم میداند به پرسش فوق پاسخ مثبت داده است. امروزه تصمیم گیری های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در نقاط مختلف جهان بر اساس نگرش جهانی بومی صورت می گیرد. در این مقاله تلاش گردیده تا خاستگاه تعامل گرایی در فلسفه ی - علوم اجتماعی و فرایندهای زیست محیطی و بوم شناسانه تبیین شود. سپس، اثربخشی این نگرش در حوزهی منطقه گرایی معماری معلوم گردیده و در نهایت، مدل تعریف رویکرد منطقه گرایی تعاملی و مدل تحلیل آن در نمونه های موردی ارائه شده است. منطقه گرایی انتقادی منجر به باز تحول انتقادی فرهنگ بومی با کاربرد راهبرد های مدرنیستی خواهد شد. همچنین، آنچه که بعنوان تایید محیطهای بومی از منظر منطقه گرایی انتقادی مطرح است، ارتباط مشهودی با موضوع مواجههی جهان با بحران های رو به افزایش زیست محیطی دارد.

دریافت لینک دانلود مقاله