توسعه پایدار و بهبود الگوی سکونت با ساختمانهای کوتاه مرتبه

چکیده مقاله

     نیاز به پناهگاه، نیاز مادی، معنوی و فطری است که در درون هر انسانی وجود دارد و این خود محرکی است برای ساختن. بر هم خوردن نظم موجود در طبیعت و محیط طبیعی نتیجه استفاده بی رویه از سوخت های فسیلی و نیز تأثیر عواملی چون آلودگی زمین، هوا و آب در اثر تولید گازها و زباله های شیمیایی و... می باشد که این اکوسیستم را دستخوش تغییراتی نموده است. با توجه به اینکه زیستن انسان ها اعم از کار، تجارت، سکونت، تحصیل و...  در محیط معماری انجام می شود و تلاش بشر همواره بهتر زیستن است بنابراین معماری به عنوان یکی از حوزه های ناپایداری محیط زیست مطرح می شود تا از رهگذر توجه به طراحی صحیح فضا امکان هرچه بهتر زیستن بشر و نیل به هدف محیط زیست پایدار نائل گردد. اصول و مبانی توسعه پایدار می تواند در بهبود محیط زیست مسکونی به کار رود .یکی از این روش ها اعمال توسعه متراکم با ساختمان های مسکونی کوتاه مرتبه می باشد. توسعه متراکم با ساختمان های کوتاه مرتبه روش قابل اعتمادی برای سازگاری با مفاهیم مختلف توسعه پایدار پیشاروی ما گذاشته و الگوی مناسبی برای مسکن می باشد .در این مقاله سعی شده است ،علاوه بر گونه شناسی مسکن و توسعه پایدار، به بیان خصوصیاتی از الگوی ساختمان های کوتاه مرتبه پرداخته شده است. در نهایت کیفیات فضایی در مجموعه های مسکونی کوتاه مرتبه بررسی شده است. روش تحقیق این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به صورت توصیفی- تحلیلی با تکنیک تحلیل محتوا می باشد.      

دریافت لینک دانلود مقاله