جایگاه حقوق بشر در قطعنامه های سازمان ملل متحد

چکیده مقاله

سازمان ملل متحد، بزرگ ترین و پرقدرت ترین سازمان بین المللی است که در نتیجه پیدایش و تکامل روابط بین الملل در اواسط قرن بیستم تشکیل شد و به لحاظ ویژگی های بسیار خود هر ساله نه تنها بر دامنه فعالیت و مسئولیت ها بلکه بر میزان قدرت و اختیارات خود نیز افزوده است. قطعنامه های سازمان ملل متحد، بیان رسمی عقیده یا خواسته ارگان های ملل متحد محسوب می شود و به طور کلی شامل دو بخش، مقدمه و قسمت عملی هستند. از آنجا که براساس منشور ملل متحد، مسئله حقوق بشر بیشتر به مجمع عمومی و شورای اقتصادی و اجتماعی ارتباط دارد. آرای مجمع عمومی در مورد قطعنامه ها، از طریق حمایت دولت ها به ثمر می رسد. به طور کلی، آنها بیانیه های نمادینی هستند که موضوعات جهانی را پوشش می دهند. کمیسیون حقوق بشر به عنوان زیرمجموعه شورای اقتصادی، اجتماعی به عنوان یکی از هفت کمیسیون کارکردی شورای اقتصادی و اجتماعی (از ارگان های اصلی مبتنی بر منشور سازمان ملل در زمینه حقوق بشر) به حساب می آید. تعدادی از کشورها، به لحاظ گزارش هایی که در خصوص نقض حقوق بشر در آنها به طور مستمر به کمیسیون داده می شد و احیاناً برخی ملاحظات دیگر، براساس قطعنامه ای که در کمیسیون تصویب می شد، تحت نظارت و رسیدگی ویژه کمیسیون قرار می گرفتند. کمیسیون پس از بررسی گزارش های ارسالی و مذاکره و گفت و گو با نمایندگان کشورهای به صدور قطعنامه اقدام می ورزید. در پی انحلال کمیسیون، وظایف آن به شورای حقوق بشر محول شده است.

دریافت لینک دانلود مقاله