بررسی سازه¬های فضاکار تاشوی صفحه¬ای در معماری مدرن

چکیده مقاله

امروزه با ظهور خواسته­ها و نیازهای جدید در زندگی بشر، معماری نیز وارد مرحله جدیدی از حیات خویش گشته است به نحوی که دیگر سازه­های گذشته پاسخگوی نیاز معماری امروز نمی­باشند. با صنعتی­شدن و توسعه دنیای مدرن، تقاضا برای استفاده از سازه­هایی که دارای قابلیت بالا از لحاظ ساختاری و معماری هستند ضروری شد. از این­رو سازه­های فضاکار به عنوان سازه­هایی مفید و پرکاربرد و دارای بیان بصری مطلوب در معماری به کار برده می­شوند که با ساختار سه­بعدی که از خود نشان می­دهند به عنوان یکی از ویژگی­های ساختار فضا که تاثیر قوی در معماری دارد انتخاب می­شوند.

سازه­های فضاکار تاشو یکی از انواع جالب و پیچیده از سازه­های فضاکار می­باشند که کاربردهای بسیار زیادی در زمینه­های مهندسی از جمله مهندسی عمران، معماری، مکانیک و هوافضا دارند. سازه­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­های تاشو ساختارهایی سه­بعدی-فضایی هستند و به سیستم­های سازه­ای تعلق دارند. اصطلاح سازه تاشو به بیان ساختمانی با فرم چین­خورده می­پردازد که شامل سازه­های مشتق از عناصری است که با ارتباطات فی­مابینشان در فضا، باعث ایجاد فرم در سازه­های تاشو می­شوند. گسترش پژوهش در زمینه سازه­های تاشو، از اولین روزهای آغاز خود تا به امروز، به دنبال نوآوری و آخرین تحولات از لحاظ مواد به­کار گرفته شده و روش­های اتصال در این نوع سازه­ها بوده است. تمایل برای مقرون به صرفه بودن و ساخت و ساز سریع­تر، سازه­های تاشو را به سمت استفاده از بتن مسلح سوق داد و همچنین منجر به استفاده از موادی همچون چوب، استیل و دیگر متریال­های مدرن گشت که نهایتا این امر باعث بسط و گسترش تجربیات مختلف در ساخت و ساز این نوع از سازه شد.

در این مقاله مطالعات نظری پیرامون ساختار سازه­های فضاکار تاشو با بررسی چند نمونه موردی از ساختار این سازه­ها انجام گرفته است. همچنین انواع متریال مورد استفاده در این ساختار مورد بررسی کامل قرار گرفته است.

دریافت لینک دانلود مقاله