خلق اندیشه‌ای عرفانی برگرفته از متغیرات زمان درکویر

چکیده مقاله

کویر همواره به عنوان منبع تقلید و الهام، مورد نظر اندیشه مندان بشری در عرصه های علمی و هنری بوده است در میان هنرمندان و حرفه مندان هنرمند معماران جایگاه والایی در استفاده و نه تنها تقلید و محاکات صرف از الگوبرداری از ساختارهای طبیعی و محیط زیست در زمینة « الگوبرداری محتوایی» و « الگوبردار ی های فرمی» داشته اند چرا که انسان،کاشف طبیعت و عامل برقراری تداوم و پایداری آن است .این انسان است که به طبیعت معنا می بخشد و با همدلی فزاینده و پردامنه خود می‌تواند رازهای نهانی طبیعت را ( که بی شک همان رازهای فطری اوست) دریابد در این راستا درک فضای معماری فرآیندی گام به گام و تدریجی است  و این درک تدریجی نیاز به گذشت زمان برای رسیدن به شناخت پدیده دارد . به قول فیلیپ جانسون " وجود معماری دلبستگی تام به زمان دارد ". معماری به عنوان یک پدیده در طول زمان درک می شود . زمان می تواند به فضای ادراکی آدمی راه یابد و انسان فضا را در گذر زمان درک کند . در واقع زمان مفهومی است که با گذر از آن می توان به عمق معماری پی برد . بنابراین گذشت زمان در کویر ، مهم ترین عاملی بود که مرا در شناخت آفریدگار یاری رساند. بدین ترتیب در این مقاله که به روش مطالعات کتابخانه ای انجام شده ، سعی می شود ویژگیهای کویر به عنوان گفتگوترین بخش زمین و مفهوم زمان به عنوان بعد چهارم و تاثیر گذار در معماری بررسی ؛ و عاملها و پارامترهایی مانند نور ، ریتم ، حرکت ، حرکت سیال و مکان که زمان عامل ّتاثیر گذار در شکل گیری آنها است پرداخته و در نهایت الگوی معماری فضای معنوی  متاثر از زمان در کویر  تبیین شود تا با قراگیری در  این مکان  شناخت خالق هستی به راحتی صورت گیرد .

دریافت لینک دانلود مقاله