بازخوانی مفهوم پایداری در معماری معاصر خانه های ایران با بهره گیری از معماری بومی ایران

چکیده مقاله

به طوركلي طراحي پايدار نوعي دخل وتصرف در محيط است وسعي برابداع راه حل هايي است كه با اهداف محيطي، اجتماعي واقتصادي دريك نگاه كل نگر ودرهم آميخته، به تعادلي دست يابد تا كيفيات برتري را براي زندگي نسل كنوني وميراث مناسبي را جهت آيندگان فراهم سازد. باتوجه به رويكرد قرن حاضر و تاكيد فراوان به بقاي انرژي و سيستمهاي فعال و غيرفعال جهت داشتن يك محيط زيست پاك بايد به دنبال پيدا كردن يكسري اصول و راهكارهايي در راستاي پايداري در اين برهه زماني باشيم. اگرچه در جهان معاصر، پايداري و توسعه پايدار مباحثي نوين هستند اما با جستجو در معماري بومی ايران درمي يابيم كه در تمدن ايران زمين، پايداري از ديرباز مورد توجه بوده است، اين رويكرد در معماري بومی ايران با گرايش به سمت پايداري بوم شناختي راه حلهاي بسيار منطقي و همساز با اقليم را جهت دستيابي به اين امر ابداع نموده است. پيشينيان ما براي رفع نيازهاي خود در برخورد با محيط زيست بسيار آگاهانه عمل نموده و با استفاده از عناصر كاركردي نوين زمان خويش و بدون لطمه به محيط زيست از كمترين امكانات بومي بهترين بهره را برده اند. از طرفي معماري بومی  در زمان خود جوابگوي نيازهاي ساكنينش بود و اين يك حقيقت است كه به همان شكل نمي تواند با شرايط اين زمان و زمان آينده به نحو مطلوب سازگاري داشته باشد. از اين رو يافتن اصول و ضوابط حاكم بر معماري گذشته و ارائه الگويي كه با شناخت علمي از مصالح جديد و با توجه به شرايط اقليمي و عملكرد هايي كه در اثر پيشرفت تكنولوژي بوجود آمده است، ضروري به نظر مي رسد. در این مقاله از روش توصیفی- تحلیلی استفاده کرده  تا به  معماری گذشته این مرز و بوم با دیده باز نگریسته و از آن درس گرفته و پس زمینه های فکری آن را در معماری و فن ساختمان در دوره معاصر امروز به کار ببریم .

دریافت لینک دانلود مقاله