بررسی ویژگی های الگوهای مکان و دگرگونی های آنها در خانه های معاصر

چکیده مقاله

سازمان فضایی خانه های معاصر شهری در طول سالیان گذشته تغییرات بسیاری کرده است. این تغییرات با توجه به روند سریع و حجیم شهرنشینی در کشور از سال 1340 به بعد در وضعیتی شتابان و مقیاس انبوه صورت گرفت. در این فرایند استفاده از الگوهای معمارانه مکان که قرن ها پاسخگوی نیازهای فرهنگی و اجتماعی اقوام ایرانی بودند پی در پی کاهش یافت تا اینکه به دست فراموشی سپرده شد. زندگی اصیل ایرانی کلیتی در هم پیچیده از نیازهای اولیه و نیازهای ثانویه است و در گذشته نقش اساسی در پاسخ گویی به این نیازها به عهده ی خانه های اصیل ایرانی بوده است به نحوی که فضاهای کالبدی خانه برای این راه و رسم زندگی در سنین و جنسیت های گوناگون خانواده در شبانه روز، هفته، فصل و سال برنامه هایی را ممکن می کرده است. ولیکن خانه های جدید قوطی های کاملأ بسته ایست بدون ارتباط با طبیعت. از دهه ی چهارم و پنجم قرن حاضر، نقش فضا در الگوهای معمارانه به صورت جدا جدا، تجزیه شده و واگرا، به مصالح، سازه و اشیاء واگذار شد. فضا از حالت سه بعد خارج و به دو بعد ترجمه شد. امکان تحقق انواع الگوهای رویداد مرتبط با شیوه ی زندگی نیز  به یک یا چند عملکرد محدود شد. همگرایی سازه و سازمان فضایی کم رنگ شد و وظایف الگوهای معماری مکان به تخصص های ناهماهنگ فضایی خانه محول شد. الگوهای معمارانه مکان به الگوهای ساخت و ساز بدل شدند، که در آنها مصالح نمایانگر تشخص، سازه نماینده ی ایمنی، تأسیسات نماینده ی آسایش خانه هستند و همه ی این کالاها و تخصص ها در بازار ساخت و ساز یافت می شوند. حال این مقاله می کوشد با فرض بر اینکه الگوهای مکان خانه بر الگوی رویدادهای جاری در آن تأثیر گذاشته و شیوه ی زندگی ساکنان آن خانه را تغییر می دهد به بررسی ویژگی های الگوهای مکان و دگرگونی های آنها در خانه های معاصر بپردازد و در این راستا به اهداف پژوهش که شناساندن تأثیرات معماری خانه بر رویدادهای جاری در آن به معماران و مخاطبین است به وسیله ی مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه و مشاهده دست پیدا کند.

دریافت لینک دانلود مقاله