بررسی وجوه نمادین معماری¬های آفرینش یافته در دل غارها

چکیده مقاله

غارها به عنوان یکی از نخستین نمونه­های سکونت­گاه­های بشری در تاریخ معماری مطرح می­باشند و نه تنها در پیشینۀ معماری سرزمین ایران بلکه در اغلب تمدن­های کهن، نمونه­هایی از معماری­های آفرینش یافته در دل غارها را می­توان مشاهده نمود. لذا احتمالاً این نوع معماری، تنها تابع شرایط اقلیمی نبوده و وجوه نمادین، در شکل­گیری این معماری نقش اساسی داشته­اند. مسألۀ پژوهش حاضر نیز کنکاشی در خصوص این موضوع بوده و هدف مقاله، بررسی جنبه­های نمادین معماری­های آفرینش یافته در دل غارها می­باشد. با توجه به هدف مقاله، این پژوهش در پی پاسخگویی به این سؤال است که معماری­های آفرینش یافته در دل غارها دارای چه مفاهیم نمادینی می­باشند؟ در این پژوهش که به روش توصیفی ـ تحلیلی نگارش یافته است، در طی بررسی­های اولیه دانسته شد که نگرش نمادین به طبیعت از جمله کوه، غار و سایر عناصر طبیعی، هم در هستی­شناسی دینی و هم سایر فرهنگ­ها وجود داشته است. همچنین دانسته شد که برخی از وجوه نمادین کوه عبارتند از: میعادگاه عرش و زمین، نماد برهوت، مرکز جهان، حفاظتگاه و منزل ایزدان، نماد پایداری، ابدیت، استحکام و سکون و برخی از وجوه نمادین غارها عبارت است از: مرکز جهان، محل دیدار الوهیت و انسان، زمین مادر، قلب، نماد عالم صغیر و کبیر، وصلت مقدس و فضاهای اسرار آمیز. این جنبه­های نمادین، با اندکی تفاوت، در اغلب فرهنگ­ها در خصوص غارها وجود داشته و به همین دلیل است که این معماری را در اقلیم­ها و فرهنگ­های مختلف می­توانیم مشاهده نماییم.

دریافت لینک دانلود مقاله