بررسی جنبه نمادین آب در معماری ایران باستان

چکیده مقاله

هدف اصلی این تحقیق بررسی جنبه نمادین آب در معماری ایران باستان است ؛ آب به همراه خاک، باد وآتش بعنوان عناصر چهارگانهایی که در حقیقت تشکیل دهنده جهان هستی به شمار رفته است، قبل از ظهور اسلام در ایران ؛ معماری در کنار آب و در دامان طبیعت بدون مخدوش کردن آن حضور خویش را به شکلی پر رنگ نشان داده و نیایشگاهها و معابد و آتشکده ها در کنار آب و در نهایت احترام به آب شکل گرفته اند؛ گویی آب گذرگاه انسان برای ورود به دنیای دیگر بوده است . آب نقش معنوی خود را بارها و بارها در معماری ایران نمایش داده است و تمام جوهر آب به صورت مجرد و نمایشی در نیایش آب بوده است. این نوشته متکی است بر منابع مکتوب و مطالعات کتابخانه ای و رجوع به منابع فارسی ؛ در تبیین موضوع بحثهایی با عناوینی که عنوان میشود در این تحقیق ارایه می گردد:اهمیت تاریخی و فرهنگی آب، ناهید )ایزد آب(، نمونه های باستانی شامل : زیارتگاه پیر سبز، طاق بستان، معبد آناهیتا، منابع طبیعی و آب،آب و اصل معماری، منابع مصنوع آب و فضاهای معماری،جنبه نمادین و مذهبی آب، بناهای آیینی و کارکردی،آیین ها و در پایان مقاله درمی یابیم که پیوند معماری و طبیعت بوسیله آب که مقدس ؛ ارزشمند و کمیابترین عنصر طبیعی است بر قرار می شود و در حقیقت آب به معنای استخوان بندی فضا های معماری به حساب می آید.

دریافت لینک دانلود مقاله