Assessment of domains, approaches and concepts of resilience in urban communities with an emphasis on natural disasters

چکیده مقاله

علی رغم گذشت بیش از سه دهه از انجام تحقیقات اولیه در مورد تابآوری شهرها، هنوز این مفهوم فاقد یک درک فراگیر و عملیاتی درحوزههای مختلف علمی و از جمله مدیریت سوانح است. بسیاری از تناقضات موجود بر سر معنای تابآوری شهری از تمایلات شناختی، روشهای متدولوژیک و تفاوت های مفهومی بنیادی موجود و همچنین دیدگاههایی که بر تحقیق در سیستمهای اکولوژیکی، اجتماعی یا ترکیبی از هر دو تمرکز می کنند، ناشی می شود. زمانی یک شهر به طور کامل تاب آور محسوب خواهد شد که تمامی شاخص ها، مؤلفه ها و ابعاد تاب آوری در آن شهر در وضعیت بهتر و در حالت رشد و ارتقا قرار گیرند و چه بسا که ارتقای ناموزون ابعاد مختلف در مسیر تاب آوری شهری خیلی به تاب آور شدن کلیت یک شهر و مردمان آن منجر نخواهد شد. پیشرو بودن بعد اجتماعی - اقتصادی به عنوان بعدی که بیشترین ارتباط را با مردم و شهروندان دارد، در تاب آور بودن شهرها بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش به بررسی ابعاد اجتماعی و اقتصادی، رویکردها و مفاهیم شهر تاب آور بعنوان یکی از رویکردهای نوین در زمینه کاهش آسیب پذیری و ارتقاء مدیریت بحران، می پردازد. این تحقیق یک مطالعه مروری است که از منابع کتابخانه ای و اسنادی مختلف جمع آوری و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند.
 

دریافت لینک دانلود مقاله