بايسته هاي مديريتي حاكم اسلامي در مجالس وعظ نجم الدين رازي (با تامّلي بر مرصادالعباد)

چکیده مقاله

 بر پايي مجالس وعظ و به تعبيري مجلس گويي در ايران پس از اسلالا يکلاي از رسلام هلااي كهلان و راهلاي بلاراي فهلام و تعللايم اعتقادات ديني ، عرفاني ، اجتماعي و سياسي شمرده مي شده و اين شيوه در ادبيلاات دينلاي و تعليملاي هلار ملاو مقلاامي ممتلااز داشته است . در اين مجالس گوينده سعي داشته عالي ترين انديشه ها را به وسيله ي ساده ترين اشکال منطقي به شنونده القاء كند . واعظان و سخنوران اين مجالس در كنار داشتن اطلاعات كافي و وافي از علو شرعي زمانه ، از زبان و بياني نيکو و شيوا بر خوردار بودند و به نيکي مطلب خويش را به فراخور فهم شنونده و به مقتضاي حال بيان ملاي كردنلاد تلاا سلابب تهيلايس ن لاو و انبساط خاطر او را فراهم سازند . در اين جا بود كه واعظان ماهر به شهرتي عظيم دست مي يافتنلاد كلاه علالاوه بلار امبلاال عملاو مرد ، صاحبان مکنت و ارباب مدرت نيز به آنان توجه مي كردند و تحت تاثير كلا و ن وذ معنويت آنان ملارار ملاي گرفتنلاد . در از اين نادره سخن وراني است كه بر اين شيوه رفته است و سلاعي » مرصاد العباد « اين ميان نجم الدين رازي نويسنده ي كتاب كرده در آراء و انديشه هاي خويش بين عرفان و سياست مناسبت و پيوند بزند. او به شلايوه وعّلااو و مجللاس گويلاان بلاه تبيلاين حاكميت مي پردازد و با استناد به آيات و روايات و حکاياتي به اوصاف و ويژگي هاي اخلامي حاكم اسلامي و چگونگي حاكميلات او پرداخته است . اين مقاله نيز در راستاي بررسي و تحليل همين موضوع به رشته تحرير در آمده است .

دریافت لینک دانلود مقاله