- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 15
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مهندسی و فناوری
چکیده مقاله
روند تدریجی گرم شدن زمین، آلودگی محیط زیست ناشی از سوختهای موجود و آلایندههای گاز دیاکسید کربن به عنوان مهمترین گاز گلخانهای که دلیل اصلی گرما و تغییرات آب و هوای زمین به شمار میرود، از یک سو و نابسامانیهای بازار جهانی نفت از افزایش احتمالی قیمت نفت ، کشورهای بزرگ مصرفکننده نفت را برآن داشته است که استفاده از منابع انرژیهای نو و تجدیدپذیر را در دستور کار خود قرار دهند. انرژیهای نو شامل انرژیهای بادی، خورشیدی، دریایی، زمین گرمایی و زیست توده است که تجدیدپذیر هستند و از بین نمیروند. توجه به این نکته ضروری است که در صورت تداوم روند مصرف انرژیهای فسیلی، آلایندههای گاز دیاکسیدکربن تا سال ۲۲۰۲ حدود ۲۲ درصد افزایش خواهد یافت و این موضوع برای کشورهای اروپایی که استراتژیشان حفظ محیط زیست است و نه انرژی، اهمیت صدچندانی مییابد. در این مقاله به بیان مکانهای مناسب جهت بهره برداری از انرژی زمین گرمایی و مزایای استفاده از آن مورد بررسی قرار گرفته شده است. انرژی گرمایی به صورت مستقیم در گرمابش ساختمان ها، ذوب برف و پیش گیری از یخبندان ،چشمه های آب درمانی واب معدنی و پمپ حرارتی مورد استفاده قرار می گیرد.و کشور ایسلند که به عنوان رهبر این صنعت در جهان معرفی شده است که توانسته ازانرژی زمین گرمایی استفاده کنند سوخت پاک داشته باشدو انرژی زمین گرمایی را با انرژی سوخت فسیلی مفایسه شود و در آخر جایگاه انرژی گرمایی در جهان و پتانیسل استفاده آن در ایران بیان شده است . روش تحقیق بصورت کتابخانه ای و میدانی میباشد.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
سحر شیخ زاده؛حسن جعفری؛ ۱۳۹۵، استفاده از انرژی رمین گرمایی برای رسیدن به شهر پایدار، سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/6993-Use-of-Geothermal-Energy-to-Achieve-a-Sustainable-City
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(سحر شیخ زاده؛حسن جعفری؛ ۱۳۹۵)