- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 11
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مهندسی و فناوری
چکیده مقاله
در بسیاری از شهرهای ایران در ایام محرم، صفر و رمضان، مراسم دعا، روضه و سوگواری در مکانهای برگزار می شده است که از مهمترین این محل ها می توان به تکیه و حسینه ها اشاره کرد. تکیه معاون الملک یکی از مکان های مهم برای برگزاری مراسم مذهبی و حل اختلافات قومی و عشایری در کرمانشاه است این بنا یکی از شاهکارهای کاشی کاری دوره ی قاجار محسوب می شود. که در بافت قدیم شهر کرمانشاه واقع و در سال 0231 ه.ق توسط حسین خان معین الرعایا برای برگزاری مراسم مذهبی ساخته شده است. و نیز تکیه بیگلربیگی در مرکز شهر کرمانشاه و روبروی مسجد جامع و در مجاورت بازار سنتی کرمانشاه قرار دارد. این تکیه تغییرات زیادی را در طول تاریخ شاهد بوده که از شاهکارهای آینه کاری دوره قاجار بحساب می آید. روش انجام این مقاله به صورت کتابخانه ای بوده و هدف از این مقاله مطالعه تطبیقی دو بنای تکیه از منظر معماری و زیباشناسی که هر یک به نوعی از شاهکارهای معماری دوره قاجار محسوب می شوند می پردازد. نتیجه حاصل از این پژوهش نشان می دهد با توجه به اهمیت هر دو بنا، از نظر مطالعات معماری و جنبه های کاربردی، این بنا ها خیلی مورد توجه قرار نگرفته اند. این مقاله علاوه برررسی پیشینه تاریخی و تحولات کالبدی هر دو بنا و با توجه به منابع موجود، خصوصیات کالبدی معماری محلی و ملی و از دیدگاه زیباشناسی نقش تکیه را به عنوان پایگاه )اجتماعی سیاسی - و فرهنگی( مورد بررسی قرار داده است.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
سمیرا کریمی دستجردی؛فرشته اسماعیلی؛بهاره صفاری؛ ۱۳۹۵، مطالعه تطبیقی تکیه معاون الملک وتکیه بیگلر بیگی در کرمانشاه، سومین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/7011-A-Comparative-study-of-Moaven-Al-Molk-Tekie-and---Biglar-Beigi-Tekie-in-Kermanshah
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(سمیرا کریمی دستجردی؛فرشته اسماعیلی؛بهاره صفاری؛ ۱۳۹۵)
