- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 13
- حجم فایل : 1707.093 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مهندسی معماری
چکیده مقاله
شهر به عنوان یک پدیده پیچیده با ابعاد مختلف اجتماعی، سیاسی، هنری و... در حال رشد و توسعه میباشد. آنچه شهرسازی امروز را دچار آشفتگی و بینظمی کرده است، کم رنگ شدن ارتباط این ابعاد با یکدیگر می باشد. یکی از موضوعاتی که در شهرسازی اخیر باید به آن توجه بیشتر نمود هماهنگی تک تک اجزاء شهر و درک شهر به عنوان یک کلیت یکپارچه میباشد. یکی از دانشهایی که در هماهنگی بیشتر اجزاء و ابعاد مختلف شهری ما را یاری می کند دانش موسیقی است. هماهنگی و هارمونی در موسیقی بیشتر از هر هنر دیگری قابل درک می باشد. از سوی دیگر ویژگیهای به کار رفته در موسیقی همچون ریتم، وزن، هارمونی در تحلیل و توصیف شهر بسیار استفاده میگردد، که این خود، شناخت مبانی و مفاهیم موسیقی را ضروری می نماید. هدف از ارائه این تحقیق بررسی مفاهیم موسیقی در فضای شهری می باشد. در واقع پرسش اصلی تحقیق بدین گونه مطرح میگردد که چگونه میتوان از دانش موسیقی در ارتقاء کیفیت و هماهنگی فضای شهری استفاده نمود؟ در این پژوهش روش تحقیق، بر اساس مدل کیفی و به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق، ترکیب دو روش میدانی و کتابخانه ای می باشد که با استفاده از روش مشاهده و بررسی اسناد و مدارک به بررسی موضوع تحقیق پرداخته میشود. نتایج تحقیق نشان میدهد بکارگیری دانش موسیقی در طراحی و برنامهریزی فضاهای شهری، به ایجاد هماهنگی بیشتر در روابط فضای شهری و اتصال اجزاء و تک تک بناهای شهر به یکدیگر به عنوان کلیتی یکپارچه کمک بسیاری می نماید.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
1.سمیه علی اکبری؛2.نیکناز کچوئی؛ ۱۳۹۵، بررسی مفاهیم موسیقی در فضای شهری، چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/8652-Reviews-musical-concepts-in-urban-space
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(1.سمیه علی اکبری؛2.نیکناز کچوئی؛ ۱۳۹۵)