بررسی وجوه اشتراک میان عناصر کالبدی هنر معماری و نمایش

چکیده مقاله

نقش تناسب بین نور، صدا و شکل از آغاز پیدایش جهان انکارناپذیر است و از قدیمالایام به انحاء مختلف ولی تجربی در زندگی بشر خود را نمایان ساخته است. این واقعیت در عرفان و هنر بازتابی همیشگی داشته است. لیکن امروزه دانشمندان  بهتاکید و به تحقیق نقش کلیدی تناسبات خاص را در شکل جهان اثبات میکنند. این تناسبات خاص، به عبارتی تناسباتقدسی همان هستند که حداقل تا دورهی مدرن در تمام شئون به نحوی خاص اثر گذاشته که از آن به اسم کلاسیک نام برده میشود. مسلم است که هر شکلی واجد تناسب است و لذا این تناسب موید حرکتی است. پس هر معماری در خود نقشی نهفته  است و بدین ترتیب است که" معماری نمایش منجمد شده است"، نمایش نیز معماری اشکال در غالب صوت و سکوت و حرکت. اما آنچه که معماری را و نمایش را ایرانی یا فرنگی، کلاسیک یا مدرن معرفی مینماید، کاربست تناسب در قالب زبانی خاص و ساختار فرهنگ آن قوم است. بدین ترتیب لازم است که علاوه بر علم به تناسبات استفاده شده در فرهنگ ایران و نحوه ی همنشینی آنها درون ساختار و محتوا پرداخت تا پی برد که آنچه نمایش را و معماری را ایرانی کرده است، چیست؟ لذا با عنایت به اثبات رابطهی دو طرفهی این دو هنر با همدیگر، نخست مفاهیم پایهای معماری ایرانی را ردیف کرده و سپس به ترجمان آنها در نمایش ایرانی پرداختهایم. از طرفی توسط حرفهمندان و متخصصین نمایش ایرانی، به راستیآزماییِ فهم خود و جبران کاستیهای احتمالی پرداختهایم تا در رابطهی معماری و نمایش آنچه که در ساخت هر دو هنر نقش بازی میکنند را به کار گرفته باشیم.

دریافت لینک دانلود مقاله