ترکیب بندی در سیاه مشق های میرزاغلامرضا اصفهانی

چکیده مقاله

سیاه مشق گونه ای از خط است که از تکرار حروف و کلمات به دست می آید .در گذشته حاصل تمرینات متوالی و فشرده بود که صرفاً برای کسب مهارت بیشتر و به اصطلاح گرم کردن دست انجام می شد و نوعی صرفه جویی در مصرف کاغذ نیز بود که به مرور زمان خوشنویسان به دانش بصری و زیبائی آن پی بردند. نگاه هنری به سیاه مشق از قرن یازدهم ه ق آغاز شد. نقطه عطف سیاه مشق های هنری، در قرن سیزدهم و در آثار میرزا غلامرضا اصفهانی و میر حسین ترک مشاهده می شود . میرزا غلامرضا خوشنویس شاخص دوره قاجار، در نظام هندسی خط به مرحله کمال و پختگی رسید او شیوه ای جدید و انتزاعی را در سیاه مشق های خود ابداع کرد. شیوه ای که در آن وجه ادبی کمرنگ یا حذف شد. میرزا غلامرضا با علم به مبانی هنرهای تجسمی و اصول و قواعد ترکیب بندی ، آثاری را به ودیعه گذاشت که به جرأت می توان گفت در زمان خودش بی نظیر است . با توجه به بررسی هایی که درباره انواع خطوط و شیوه های آن صورت گرفته است، سیاه مشق های وی از نظر ترکیب بندی به چند نوع تقسیم می شود از لحاظ بصری نیز دارای کیفیاتی نظیر تکرار، حرکت، بافت ، تعادل، وزن و ... است

دریافت لینک دانلود مقاله