تحلیل بینامتنی نقاشی نوگرای ایران و سبک کوبیسم بر اساس نظریه بدخوانی خلاق هارولد بلوم با تاکید بر آثار جلیل ضیاپور و پیکاسو

چکیده مقاله

نقاشی نوگرای ایران را میتوان از مهمترین جریانات هنری تاریخ این سرزمین و دوران تغییر و گذار و آفرینشهای خلاقانه دانست. محور اصلی این پژوهش تحلیل بینامتنی نقاشی نوگرای ایران و سبک کوبیسم با تأکید بر آثار جلیل ضیاپور و پیکاسو و بر اساس نظریه بدخوانی خلاق هارولد بلوم است. این پژوهش از نظر هدف از نوع بنیادی است و از نظر ماهیت براساس روش تاریخی، توصیفی و تحلیلی است که با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری شامل دو اثر از نقاشیهای جلیل ضیاءپور و پیکاسو است که به عنوان اولین اثر خلق شده در این دو حوزه هنری شناخته شده است. مهمترین یافتههای پژوهش این است که روش خلاقانه ضیاءپور در آفرینش سبک جدیدش برای رها کردن خود از تأثیر و تسلط سبک کوبیسم در آن دوره، مصداق بدخوانی خلاقانهای است که بلوم آن را مطرح میکند. وی برای اجتناب از تقلید و گریز از تأثیرپذیری از سبک کوبیسم با خمش در سبک، موضوع و عناصر و اصول بصری به روشی خلاقانه برای آفرینش دست یافت.

دریافت لینک دانلود مقاله