برنامه ریزی، برنامه ریزی آموزشی و برنامه ریزی منطقه ای

چکیده مقاله

آموزش مبنای توسعه است و سرمایه های انسانی در دنيای امروز ارزشی گرانبهاتر از ثروت های طبيعی و زیرزمينی پيدا کرده اند، این از آن روست که انسان های دانا و توانا سرمایه های حقيقی و واقعی هر کشور را تشكيل می دهند، چرا که منبع پایدار هر جامعه، نيروی انسانی آن است که از لحاظ فكری، عاطفی و اجتماعی تربيت شده باشد. بنابراین می بایست قسمت عمده ای از سرمایه گذاری کشورها معطوف آموزش نيروی انسانی شود زیرا که با بالا رفتن توان نيروی انسانی از طریق آموزشی شاهد رشد و توسعه چشمگير کشور در همه زمينه ها خواهيم بود. شناخت فرایند توسعه تنها از راه بررسی متغيرهایی حاصل می شود که علت تفاوت و نابرابری اند. هر جا که نابرابری های آموزشی به حد اعلای خود برسد آهنگ توسعه نيز کاهش پيدا خواهد کرد. اما گسترش همگن و برابر مراکز آموزشی بزرگ ترین عامل مهم در جهت توسعه مناطق خواهد گردید .

با توجه به اینكه هدف اصلی توسعه حذف نابرابری هاست، بهترین مفهوم توسعه، رشد همراه با عدالت اجتماعی است بنابراین هدف کلی برنامه ریزی منطقه ای و یا توسعه اقتصادی، برقراری عدالت اجتماعی و توزیع رفاه و ثروت بين افراد جامعه می باشد. عدم توازن در بين مناطق در جریان توسعه، موجب ایجاد شكاف و تشدید نابرابری منطقه ای می شود که خود مانعی در مسير توسعه است. چنان که دگرگونی در متغيرهای اجتماعی و فرهنگی با پيدایش نابرابری های جغرافيایی در کشورها مناطق و نواحی همراه بوده است.

دریافت لینک دانلود مقاله