طراحی کنترلر هیبریدی جهت بهبود پارامترهای حالت ماندگار ولتاژ خروجی

چکیده مقاله

یکی از مباحثي كه در مهندسي كنترل همواره مد نظر بوده و داراي اهميت بسيار بالا است، كنترل سيستمهايي است كه داراي پيچيدگي، نامعيني و ديناميك­ هاي غيرخطي هستند. بر اين اساس، براي طراحي كنترل اينگونه سيستم­ها تحقيقات بي شماري انجام گرفته كه از جمله براي كنترل غيرخطي چندين روش پيشنهاد شده است. ساده­ترين اين روش­ها، تقريب خطي يك سيستم غيرخطي حول يك نقطة كار می­باشد. مشخص است كه اين روش براي سيستم هايي مناسب است كه يا داراي دامنة كار محدود و يا داراي ميزان كمی غيرخطي باشند، كه البته با توجه به حجم گسترده­ی سيستم­هاي غيرخطي در عمل و نيز مسائلي از قبيل نامعيني­ها و اغتشاشات در سيستم، كارايي اين روش محدود مي گردد. يكي از روش هاي كنترل غيرخطي كه از ديرباز مورد توجه بوده، روش خطي­سازي فيدبك[1] است كه ايده­ی اصلي آن انتقال يك سيستم غيرخطي به پايه­ی جديد براي حذف غيرخطي­ها و سپس استفاده از روش هاي معمول كنترل خطي براي در اختيار گرفتن سيستم غيرخطي است. اما مشكل اين روش در اين است كه براي حذف غيرخطي­هاي سيستم نياز به دانستن مدلي دقيق از سيستم وجود دارد. لذا با حضور كوچكترين نامعيني در سيستم، حذف اين جمله­هاي غيرخطي غيرممكن مي­شود كه اين به نوبة خود موجب مي گردد كنترل به خوبي صورت نگيرد. بنابراين براي كنترل چنين سيستم­هايي كه مدل آن­ها به طور دقيق مشخص نيست، بايد در حين كنترل از روش هاي شناسايي جهت استخراج مدل مناسب استفاده شود كه يكي از موفق­ترين روش­ها در این زمینه، كنترل تطبيقي است.

[1] Feedback Linearization

دریافت لینک دانلود مقاله