بررسی الگوی انعطافپذیری در حیاط مرکزی خانههای سنتی ایران (بر مبنای بررسی حیاط مرکزی خانههای سنتی شیراز)

چکیده مقاله

خانه به عنوان يكي از بخش هاي مهم معماري ايران همواره از مطلوبيت بالايي براي ساكنينش برخوردار بوده است. حياط، به عنوان يكي از اصلي ترين قسمت هاي خانه می باشد كه قسمت عمده اي ازساعات زندگي مردم در آن سپري می شده  است. و تمام فعاليت هايي كه امكان روي دادن در فضاي باز و نيمه باز را دارد، در آن شكل مي گرفته است.حیاط مرکزی عنصری مستقل با در نظر گرفتن تنوع نیازهای انسانی و عنصری جهت ساماندهی خانههای سنتی در ایران است. سازمان فضایی حیاط مرکزی، تنوع فضایی گستردهای را برای ساکنانش عرضه میکند و مشوق تجربه و فعالیتهای متنوع است که ابعاد هر فعالیت به ظاهر ساده را با این ارائه متنوع فضایی افزایش می دهد. انعطاف پذیری یک فرایند پویا تعریف می شود، که  مسئول ایجاد انطباق مثبت است. نظریه های جدید به انعطاف پذیری به عنوان ساختاری چند بعدی نگاه می کنند که شامل مهارت های خاصی چون حل مساله می باشد. چارچوب اصلی مقاله از یک ماتریس دو وجهی مشخص و محدودی طراحی شده است. پرسش این پژوهش این است که کدام یک از الگوهای انعطافپذیری بیشتر با نیازهای ساکنین و فعالیتهای جاری در حیاط خانههای سنتی ایران منطبق بوده است. شیوه گردآوری اطلاعات در این پژوهش از طریق مشاهده میدانی و مطالعه کتابخانه ای بوده است. که از این روش، الگوهای رفتاری جاری در نمونهها استخراج شده و در نهایت با روش تحلیل محتوا نتایج با نقشهها و  الگوهای انعطافپذیر مطابقت داده شد. نتایج حاکی از اهمیت حیاط مرکزی به عنوان مهم ترین وجه الگوی انعطافپذیری در عملکرد حیاط مرکزی خانههای سنتی شیراز است.

دریافت لینک دانلود مقاله