- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : کنفرانس بین المللی علوم انسانی روانشناسی و علوم اجتماعی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 9
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : علوم تربیتی
چکیده مقاله
یکی از راه های بهسازی مدارس یادگیرنده درس پژوهی است. در این رویکرد تدریس عنوان فعالیت فرهنگی مورد توجه قرار می گیرد. هدف از مقاله حاضر بررسی عناصر فرهنگی مؤثر در ترویج درس پژوهی در ایران است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات تطبیقی است که به مقایسه عناصر فرهنگی درس پژوهی در ژاپن و آمریکا و ایران می پردازد. با بررسی تحقیقات فرهنگی و تجربه های مدون اجرای درس پژوهی در سایر کشور ها )ژاپن و آمریکا( و تجربه های عملی اجرای درس پژوهی در ایران می توان موانع عمده فرهنگی درس پژوهی را به این شرح برشمرد: کاستی در فرهنگ مشارکتی و کار تیمی در مدارس، قالب جشنواره ای، کمبود وقت برای پژوهش و تفکر، توجه به جنبه های تصنعی و ظاهری به جای تأکید بر تفکر و منطق زیربنایی آن، نبود تفکر پژوهشی در بین مدیران مدارس، عدم تناسب فرایند درس پژوهی با برنامه های درسی آموزش و پرورش در ایران، ضعف در فرهنگ انتقادپذیری، کاستی در نظام ارزشیابی معلمان و دانش آموزان ضعف درروند گزینش و انتخاب معلمان، عدم تعامل دانشگاهیان و متخصصان با آموزگاران در طراحی درس پژوهی، وجود آزمون کنکور برای گزینش در دانشگاه ها. در مجموع هنوز نیاز به تحولات و فعالیت های فرهنگی گسترده ای در حوزه درس پژوهی در وجود دارد به ویژه در خصوص آموزش فعالیت های گروهی در ترویج مشارکت در میان معلمان و باز بینی برنامه های اموزشی و پرورشی و ارزشیابی معلمان و دانش اموزان با اقدامات موثری صورت پذیرد و با شرایط موجود قضاوت در مورد اثربخشی برنامه های درس پژوهی، بسیار زود است
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
1.مریم قاسمی؛2.رویا بادپر؛ ۱۳۹۴، عناصر فرهنگی مؤ ثر در ترویج درس پژوهی در ایران، کنفرانس بین المللی علوم انسانی روانشناسی و علوم اجتماعی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/414-Cultural-elements-effective-in-promoting-Lesson-Study-in-Iran
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(1.مریم قاسمی؛2.رویا بادپر؛ ۱۳۹۴)
