- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : کنفرانس بین المللی علوم انسانی روانشناسی و علوم اجتماعی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 18
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : علوم تربیتی
چکیده مقاله
امروزه با افزایش وسایلارتباطی و تاثیر آن ها بر یادگیری، فضای آموزشی درحال تغییر است. هدف پژوهش حاضرتاثیراستفاده از ابزارهای ارتباطی مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی بر پیشرفت تحصیلی و میزان درگیری یادگیرنده بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پایه دوم مقطع دبیرستان منطقه 3 شهرتهران بود. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری دردسترس بود و دوکلاس 51 نفره گروه آزمایش و گروه گواه را تشکیل دادند. این تحقیق براساس طرح شبه تجربی، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری باگروه گواه بود. گروه آزمایش در معرض آموزرش با وبسایت برای درس شیمی قرارگرفت و گروه گواه به روش سنتی به آموزش درس شیمی ادامه دادند. طول مدت آموزش سه روز درهفته به صورت مداوم دریک ترم تحصیلی بود. ابزارگردآوری داده های آزمون زمینه یاب درگیری دانش آموز در دبیرستان و پرسشنامه محقق ساخته برای درس شیمی بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج به دست آمده نشاندهنده تفاوت معنادار نمره های دانش آموزان بین بازه های متفاوت زمان اندازه گیری درگروه آزمایش و ثبات یادگیری است. بنابراین نتایج، آموزش بااستفاده از ابزارهای ارتباطی علاوه برتفاوت معنادار با روش آموزش سنتی، اثری مثبت ومعنادار بریادگیری درس شیمی دارد اما طبق نتایج، تفاوت معناداری در درگیری دانش آموزان در دوگروه مشاهده نشد.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
1.لیلی لجمیری؛2.محترم نعمت طاوسی؛ ۱۳۹۴، تاثیر استفاده از ابزارهای ارتباطی مبتنی بر نظریه ارتباط گرایی بر پیشرفت تحصیلی و میزان درگیری یادگیرنده، کنفرانس بین المللی علوم انسانی روانشناسی و علوم اجتماعی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/444-The-effective-use-of-communication-tools-based-on-academic-achievement-and-engages-the-learner-oriented-communication-theory
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(1.لیلی لجمیری؛2.محترم نعمت طاوسی؛ ۱۳۹۴)
