اثربخشی برنامه آموزش تاب آوری بر افزایش تاب آوری و بخشش زنان متاهل شهر زابل

چکیده مقاله

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی تاب آوری بر میزان بخشش و تاب آوری زنان مطلقه شهر زابل انجام
گرفته است. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنانی بود که در سال 39 در شهر زابل از همسران خود طلاق گرفته بودند. به
منظور انجام اين پژوهش، 93 زن مطلقه در شهرزابل ، به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با طرح پژوهش حاضر از نوع
آزمايشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و تقسیم تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. مداخلات مربوط به آموزش گروهی تاب
آوری بر روی گروه آزمايش صورت پذيرفت. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه عفو و گذشت ان رايت و همکاران ) 7331 (و
مقیاس تاب آوری کونور و ديويدسون) 3339 (بوده است. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کوواريانس مورد تجزيه و تحلیل
قرارگرفت. يافته ها: نتايج تحلیل کوواريانس نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه آزمايش و کنترل وجود داشت، بدين معنی که آموزش
گروهی تاب آوری منجر به افزايش میزان بخشش در مولفه های احساس و هیجان شخص نسبت به خاطی، واکنش شخص آزرده نسبت
به آزارنده، برداشت کنونی فرد نسبت به خطاکار و افزايش تاب آوری در زنان مطلقه گرديده است. بحث و نتیجه گیری: زنان مطلقه پس
از متارکه با همسران خود دچار مشکلات عديده ای می گردند. با توجه به نقش بخشش در کاستن از احساسات منفی و افزايش احساسات
مثبت می توان دريافت که آموزش تاب آوری می تواند به زنان مطلقه کمک کند تا بهتر با شرايط زندگی شان سازگار گردند.

دریافت لینک دانلود مقاله