- تاریخ انتشار : ۱۳۹۵
- ناشر : کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم کشاورزی و محیط زیست
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 12
- حجم فایل : 0 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : کشاورزی
چکیده مقاله
عدم کارآیی مصرف انرژی و هدر رفتن قریب به یك سوم از کل انرژی در فرایندهای صنعتی و اثرات
زیست محیطی ناشی از آن، ضرورت بهینه سازی مصرف انرژی در صنایع را واضح و آشكار می سازد. با
توجه به اهمیت انرژی در کشورمان و مصرف روز افزون آن در صنایع، این مقاله به طراحی سیستم
مدیریت انرژی بر مبنای استاندارد جهانی ISO50001:2011 ، در تصفیه خانه آب صنعتی مناطق نفتخیز
جنوب در سال 93 پرداخته است. دراین راستا با تهیه چك لیست ممیزی داخلی انرژی و جمع آوری
کلیه داده های مورد نیاز در رابطه با واحد مذکور، نظیر میزان مصرف انرژی طی یك دوره
دوساله) 91 - 92 ( و همچنین تجهیزات مصرف کننده انرژی و نتایج ممیزی انرژی و تجزیه و تحلیل
اطلاعات بدست آمده، روند کلی مصرف انرژی در شرکت مربوطه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد
که بالاترین مصرف انرژی در تصفیه خانه در سیستم پمپاژ در حدود 90 %، شاخص شدت انرژی 22 / 1 و
همچنین ضریب بار تصفیه خانه برابر با 58 / 0 می باشد، در انتها راهكارهایی از قبیل: کاهش دیماند،
تغییر کد تعرفه، نصب بانك خازنی، بهینه سازی سیستم پمپاژ جهت کاهش هزینه ها و مصرف انرژی
ارائه گردید. در این پژوهش مشخص گردید که با بكارگیری راهكارهای ارائه شده میتوان در سال 17.1 %
در مصرف برق و 22 % در هزینه ها صرفه جویی نمود
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
روح الله کاظمی؛خسرو سروستانی؛کاظم حمادی؛جواد ذالفقاری برجویی؛ ۱۳۹۴، طراحی سیستم مدیریت انرژی بر مبنای استاندارد ISO50001 در تصفیه خانه آب صنعتی مناطق نفتخیز جنوب، کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در علوم کشاورزی و محیط زیست، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/633-Design-energy-management-system-based-on-ISO50001-standard-in-water-treatment-The-oil-rich-southern-industrial-areas
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(روح الله کاظمی؛خسرو سروستانی؛کاظم حمادی؛جواد ذالفقاری برجویی؛ ۱۳۹۴)