بررسی هنر آجرکاری در دوره سلجوقیان

چکیده مقاله

هنر آجرکاری در تاریخ معماری این سرزمین، دارای اصالت و پیشینه ای غنی است. بی شک یکی از مهم تمرین دوران لاییمی در معماری ایران پس از اسیم، مصادف با امپرالاوری کبیر سلجوقیان بوده است. دوره سلجوقیان، عصر گسترش معماری و ترقمی ومو  العاده هنر آجرکاری می باشد. در این دوره است که هنر آجرکاری در ایران تما سمواحم مدیترانمه و حتمی اورییما پمیو رومت و در معماری مصر و سوریه نفوذ پیدا کرد. یکی از خصوصیات مه هنرمندان سلجوقی این بود که شکم ها و اندیشه های هنری را که از دیر باز شناخته شده بودند، با ه یکی کرده، و در واقع آنهارا کامم کرده اند. در معماری سلجوقی آجر به عنوان مصالح اصلی بمرای کلیه بناهایی می باشد که به واسطه آن شاهد به وجود آمدن زیباترین نیوش در انواع گم چین های آجری، گره سازی، خم همای کووی آجری... می باشی . سلجوقیان با شناخت توانمندی های این عنصر، استفاده ساختاری و تزیینی بسیار تکاممم یاوتمه ای از آن را در سماخت و تمزیین بشمو همای مشتلمم معمماری برجمای » جادوی آجر ایرانی « آن به وجود آوردند ودر نتیجه آثار ماندگاری از گذاشتند. تحییق حاضر به دنبال بیان آن است که هنر آجر کاری را در دوره سلجوقیان بازگو کند. روش تحییق در پژوهو حاضمر از نوع توصیفی تحلیلی و جمع آوری الایعات به شیوه کتابشانه ای، به همراه مطالعات میمدانی بموده اسمت. نتمایص حاصمم شمدهبیانگر آن است که آجرکاری ریشه در قبم از اسیم دارد و به همواره آجر مه ترین عنصر معماری این سمرزمین بمود کمه در دوران سلجوقیان به تکامم رسیده و در هیچ دوره دیگر تجربه خیقانه و منحصر به ورد آجرکاری سلجوقی تکرار نشد است.

دریافت لینک دانلود مقاله