بررسی شاخصه های فضاهای آموزشی برای کودکان مبتلا به اتیسم

چکیده مقاله

اوتیسم یکی از پنج بیماري می باشد که در مجموع به آنها ” اختلالات نافذ رشد” می گویند  این بیماری یك اختلال رشد است که در سه سال اول زندگی ظاهر می گردد، که با تاثیر بر روی مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن را مختل میکند. علت واقعی این بیماری هنوز مشخص نیست. هنگامی که بحث  طراحی فضا برای کودکان طیف اوتیسم پیش میآید مهم است که به دانش و درک چگونگی تجربه محیط زیست و اشیا توجه و اشاره شود. با توجه به اینکه افراد با بیماریهای خاص محدودیتهای خاص خود را دارند، همگام با تامین خدمات و فرآیند درمان آنها دانش معماری وشهرسازی نیز بایستی در راستای شناخت مشکلات و ارائه خدمات به این افراد تلاش نماید و در راستای بهبود کیفیت زیست و تامین رفاه کلیه گروههای اجتماعی میتوانند به عنوان مکمل فرآیند درمان و آموزش بیماران با نیازهای خاص(به طور خاص در این پژوهش کودکان 2 تا 10 ساله مبتلا به اتیسم) عمل نماید. متاسفانه جامعه معماری محروم از  هرگونه استاندارد و ضوابط ساختاری و فیزیکی برای مراکز مخصوص بیماری اوتیسم است و پژوهش زیادی در زمینه اوتیسم انجام نشده است. فضاهای آموزشی مختص این کودکان به صورت تخصصی فقط در معدودی از کشورها نظیر آمریکا و آلمان به کار گرفته می شوند، ولی در ایران به دلیل عدم آشنایی با اوتیسم فقط یکی دو مکان آموزشی غیراستاندارد در تهران دایر است که به هیچ وجه جوابگوی کودکان بیمار نیست. از این رو هدف از این مقاله، مطالعه روی این قشر از جامعه ونیز به دست آوردن ضوابط واستانداردهایی مدون که پاسخگوی نیازهای این کودکان باشد.. که ﺑﺎ ﭘﻴﺶﻓﺮﺽ ﻗﺮﺍﺭﺩ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ)ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻛﻴﻔﻴﺖﻫﺎﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﻱ ﺭﻓﻊ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎﻱ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻛﻴﻔﻴﺖﻫﺎﻱ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻭ ﻛﺎﻟﺒﺪﻱ( ﺗﻼﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺭﻭﺵ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻳﻦ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ- ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺩﻩﻫﺎﻱ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻴﺪﺍﻧﻲ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺁﻣﻮﺯﺷﻲ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺨﺸﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ ﺍﻭﺗﻴﺴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞﻫﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭﻳﮋﮔﻲﻫﺎﻱ ﺭﻭﺣﻲ، ﺭﻭﺍﻧﻲ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻣﺘﻨﻮﻋﻲ ﺑﺎ ﻓﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ .

دریافت لینک دانلود مقاله