- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : سومین کنفرانس بین المللی تحقیق و توسعه در علوم انسانی،مدیریت و اقتصاد
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 16
- حجم فایل : 734.585 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مدیریت
چکیده مقاله
برخی از مدیران فکر می کنند که کارکنان دیگر نیز باید مانند آنها فکر کنند ، بفهمند و نظرات و تصمیمات آنها را قبول کنند به همین دلیل چون شاخص درک و فهم طرف مقابل، مدیران هستند برای مذاکره و ارتباط با کارکنان خود دچار خطایی بزرگ میشوند ؛ به عبارتی دیگر آنها فقط نظرات خودشان را عنوان می کنند و از اینکه دیگران حرف آنها را نمی فهمند و یا با آنها موافق نیستند تعجب کرده و ناراحت می شوند . این نکته باعث سوء تفاهمات زیادی بین مدیران و کارکنان سازمان می شود که ارتباطات اجتماعی بین آنها را به مخاطره انداخته و باعث تنش در روابط آنها می شود وماموریت های سازمان را تحت الشعاع خود قرار می دهد . یکی از مواردی که می تواند این تنش ها و سوء تفاهمات میان مدیران و کارکنان را کاهش داده و باعث افزایش بهره وری و اثربخشی در سازمانها گردد و موجب شود مدیران ارتباط صمیمانه تری با کارکنان خود برقرار کرده و مشکلات سازمانی را که عموما از عدم درک متقابل آنها ناشی می شود را تا حد زیادی حل و فصل نمایند ؛ همدلی ، همدردی ، دیگرنگری و درک احساسات و ادراکات آنها توسط مدیران است که در این مقاله تحت عنوان مدیریت امپاتی ارائه گردیده است .در این پژوهش سعی شده است ضمن بررسی مدیریت امپاتی و انواع مختلف آن و ضرورت و موانع اصلی بکارگیری آن در سازمانها ، عناصر و مهارت های ارتباطی مختلفی که موجب ایجاد مدیریت امپاتی در سازمانها می شود مورد مطالعه قرارگیرند.
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
عباس علی بذرافشان ؛مژگان امیریان زاده ؛ ۱۳۹۵، مدیریت امپاتی و ضرورت و موانع بکارگیری آن در سازمانها، سومین کنفرانس بین المللی تحقیق و توسعه در علوم انسانی،مدیریت و اقتصاد، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/13626-Empathy-management-and-necessity-and-barriers-to-its-application-in-organizations
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(عباس علی بذرافشان ؛مژگان امیریان زاده ؛ ۱۳۹۵)