تبیین نظریه ی آشوب در مدیریت استراتژیک

چکیده مقاله

واژهی آشوب، به طور سنتی به عنوان بینظمی و فقدان هر گونه ساختار یا نظم تعریف میشود .تعریف جدید آشوب اشاره بر آن دارد كه بینظمی ممكن است كه صرفاً سطح بالایی از پیچیدگی باشد كه شاید از فرآیندهای قطعی ناشی شود .   متكی به آن هستند .در آشوب ممكن است نیاز به تصمیمهایی ، تصمیمگیری محور اصلی مدیریت است و سایر اركان مدیریت باشد كه هرگز نمیتوان از تبعات آن آگاه بود .در نظریهی آشوب، بینظمی بر همهی عرصههای علمی سایه افكنده است كه مدلهای تصمیمگیری در این نظریه نیز از این قاعده مستثنی نیستند  ، .تئوری آشوب بر خلاف واژهی درهمریختگی و آشوب در پی یافتن نظمی از پی بینظمی است. این تئوری بیان میدارد پیشبینی بلندمدت امری است بیهوده و مخدوش و باید روی تصمیم كوتاهمدت تمركز كرد. در سازمانها نیز ارزشهای سنتی موجود به نفع ارزشهایی كه بر نوآوری، تعارض، تحلیل، اشراق و خلاقیت تأكید دارند باید كنار روند؛ و این روی نخواهد داد مگر آنكه فرهنگها به صورت عمده تغییر یابد. مدیریت   كه در محیط كلان صورت میگیرد و بر نوعی مدل برنامهریزی استوار ، استراتژیك تلاشی است برای درك و كنترل سازمان است كه تقریباً جهانشمول بوده وچارچوبی برای ارزیابی سازمان وآیندهی آن تعریف میكند .در نظر گرفتن سازمانها به   نوعی جدید از فرآیند برنامهریزی استراتژیك فراهم میكند. یك سازمان موفق معمولاً سازمانى ، عنوان سیستم غیرخطی برخوردار از نظام بازخورد غیرخطی پویا است كه مدیریت آن برای تغییر در ناحیهی آشفتگى دست به اقدام مىزند و با بهرهگیرى از خودسازماندهى، به طور خلاق سازگارى پویایى در عرصههاى كاركردى سازمان و خردهسیستمهاى داخلى و تعاملات بیرونى آن برقرار میكند. تئوری آشوب را میتوان پارادایمی جدید دانست كه كاربردهای زیادی برای هر علمی در پی داشته است. در این مقاله، ضمن توصیف چهار ویژگی عمدهی این تئوری، بازتاب آنها در مدیریت بیان خواهد شد. 

دریافت لینک دانلود مقاله