- تاریخ انتشار : ۱۳۹۶
- ناشر : چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی
- زبان مقاله : همه
- تعداد صفحات : 15
- حجم فایل : 1367.472 کیلوبایت
- نوع مقاله : مجموعه مقالات کنفرانس
- مجموعه : مدیریت
چکیده مقاله
تانک پرنده ربات پرنده ای است که برای اولین بار در دنیا با چنین ساختار و امکاناتی ساخته شده است. این وسیله که همه ی قابلیت های یک تانک از قبیل شلیک گلوله، مانور پذیری، حرکت در جهات مختلف و سرعت بالا بر روی زمین را دارد یک وسیله ی پرنده نیز به شمار می رود. این وسیله بدون این که تغییری در ظاهر و حتی تغییری در بدنه ی آن به شکلی که شبیه یک هواپیمای معمولی با طراحی رایج باشد، ایجاد شود می تواند در صورت تمایل اپراتور در هر شرایطی از روی زمین بلند شود و همانند یک هواپیمای بدون سرنشین کنترل از راه دور کنترل شود و یا حتی کلیه ی کارهایی که یک تانک بر روی زمین شامل شلیک گلوله و غیره انجام می دهد را در هنگام پرواز نیز انجام دهد. طراحی و ساخت این وسیله سه سال به طول انجامید و تمام قابلیت هایی که قصد طراحی روی این نمونه بوده است در ابتدا بر روی هواپیماهای بدن سرنشین مختلفی تست و اجرا شد تا بدون هیچ عیب و نقصی این قابلیت ها بر روی این وسیله نصب و نتیجه های لازم گرفته شود. به عنوان مثال حتی پس از ساخت نمونه ی اولیه ی آن که در آن از موتور سوختی استفاده شد پس از تست ها و انجام آزمایشات متعدد نتیجه گرفته شد هم برای بالا بردن سرعت و هم کاهش صدای موتور در ساخت نمونه ی بعدی از موتور الکتریکی به جای سوختی استفاده شود، البته دلایلی مانند آیرودینامیک، ترک بالای موتور سوختی و وزن بالای آن نیز در این انتخاب بی تاثیر نبوده است
نحوه استناد به مقاله
در صورتی که می خواهید به این مقاله در اثر پژوهشی خود ارجاع دهید، می توانید از متن زیر در بخش منابع و مراجع بهره بگیرید :
1.مهدی کافیان نجف آبادی؛2.امیرحسین پاینده؛3.مهدی عبیری؛ ۱۳۹۵، تانک پرنده طراحی، ساخت و اجرای پهپاد کنترل از راه دور، چهارمین کنفرانس بین المللی پژوهش در علوم و تکنولوژی، https://scholar.conference.ac:443/index.php/download/file/8774-Flying-Tank-Design,-Construction-and-Operation-of-UAV-Remote-Control
در داخل متن نیز هر جا به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پرانتز، مشخصات زیر نوشته شود.
(1.مهدی کافیان نجف آبادی؛2.امیرحسین پاینده؛3.مهدی عبیری؛ ۱۳۹۵)