بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر خودکارامدی و امید به زندگی زنان مطلقه و تاثیر آن بر الگوهای ناسازگار اولیه فرزندان دختر

چکیده مقاله

هدف:پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر خودکارامدی و امید به زندگی زنان مطلقه و تاثیر آن بر الگوهای ناسازگار اولیه فرزندان دختر است.روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح تحقیق از نوع پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه دارای پرونده در اداره بهزیستی شهرستان کردکوی بودند که از میان آنها تعداد 21 نفر دارای فرزند دختربه صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند.سپس رویکرد طرحواره درمانی برای گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه 1 ساعته اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های طرحواره یانگ فرم بلند،خودکارامدی)شرر و مادوکس(و امید به زندگی )اشنایدر( بود.یافته ها: پژوهش حاضر نشان داد که طرحواره درمانی در افزایش احساس خودکارامدی و امید به زندگی زنان مطلقه موثر است.همچنین این اثرگذاری در کاهش طرحواره های ناسازگار اولیه فرزندان دختر نیز موثر بوده است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده از پژوهش حاضر می توان گفت که این روش درمانی می توانددر انجام فرآیندهای روانشناسانه جهت افزایش شناخت افراد طلاق گرفته و سازگاری آنهامثمرثمرباشد، و از این طریق کارآیی و امید به زندگی رادر این افرادبهبودببخشدو همچنین مشکلات روانشناختی درفرزندان آنها را کاهش دهد

دریافت لینک دانلود مقاله